Vanmorgen ben ik ouderwets door het lint gegaan. En daar had ik dacht ik een heel erg goede reden voor. Meerdere zelfs.

Allereerst kwam het bericht dat onze scheepsvracht zoveel vertraging had dat het schip op 30 oktober pas de haven van Manila binnenloopt. Aangezien de 5e november de geplande verhuisdatum is gaan onze spullen dus nu helemaal never nooit meer op tijd afgeleverd worden en dat geeft een heleboel rompslomp. Zo zal ik voor een paar dagen dus het een en ander moeten gaan kopen om de dagen tot de aflevering door te komen.

En toen kwam het bericht dat het wel tot eind januari of zelfs wel begin maart kan duren voordat de procedure voor het krijgen van een werkvisum is afgerond. Ja, en toen ben ik dus ontploft.

Het niet hebben van een werkvisum betekent dus dat ik geen Filippijns rijbewijs kan aanvragen en ik mag maar drie maanden na aankomst rijden op mijn Internationale rijbewijs. Ook kan ik geen telefoon abonnement voor mijn iPhone regelen want ook daarvoor moet ik een werkvisum hebben. En het mooiste van alles, ik mag het land niet uit totdat de procedure is afgerond...

Ik ben dus meteen begonnen met een aantal emails te versturen, onder andere naar Personeelszaken en naar mijn baas. En die kwam al snel met nieuws wat een stuk beter klonk. Hij zei dat ik gewoon moest reizen wanneer dat nodig was en eventuele problemen met de procedure lekker op te laten lossen door het bedrijf wat alles regelt. Hetzelfde bedrijf dus wat mij vertelde dat ik het land niet uit mag. Het blijkt dus nu dat er maar heel beperkte perioden zijn dat ik niet kan reizen, en omdat dat bedrijf niet precies weet wanneer dat is zeiden ze maar dat ik helemaal niet mag reizen. En voor een Filippijns rijbewijs is er mogelijk ook beter nieuws, want ik heb dan nog wel geen werkvisum, maar wel een bewijs dat het is aangevraagd en dat schijnt ook te gebruiken te zijn.

Niet alles is dus opgelost, maar het ziet er nu voor tenminste een paar dingen wel een heel stuk beter uit.