Poncho's
maandag 12 mei 2014
Riet is vandaag naar het St. Luke’s ziekenhuis geweest voor haar echo, oftewel haar “ultrasound” zoals het hier in goed Engels heet. Vorig jaar had ze die ook moeten doen als onderdeel van haar medische keuring en dit jaar dus ook weer. Ze was vorige week al geweest maar bij dat bezoek bleek dat de Healthway Clinic waar ze haar borstonderzoek had gehad niet alle benodigde gegevens op de CD had gezet die Riet had gekregen en die moesten eerst worden opgehaald.
Voor vandaag had ze dus een nieuwe afspraak. De procedure viel haar zwaarder dan vorig jaar omdat er een andere methode werd gebruikt en die was een stuk minder aangenaam om te ondergaan dan die van vorig jaar. Maar het is weer gebeurd, morgen moet ze weer terug naar het St. Luke’s om de uitslag op te halen.
Nog maar een paar dagen en dan vertrekken we naar China voor onze vakantie. Erg veel hebben we nog niet aan voorbereidingen gedaan, we hebben nog niet eens onze koffers uit de kast gehaald, maar wat ons wel al bezig houdt is regenkleding. Het schijnt dat het in China ook best veel regent en we hebben nog steeds die vakantie van een paar jaar geleden in gedachten, toen we in Midden Amerika bijna drie weken regen hebben gehad terwijl we eigenlijk geen fatsoenlijke regenkleding bij ons hadden.
Vanavond zijn we dus op pad geweest om te kijken of we een paar niet al te gammele plastic poncho’s konden kopen die makkelijk mee te nemen zijn en die ons gedurende die drie weken als het nodig is droog houden. Het viel nog niet eens mee maar we vonden ze in het tweede warenhuis waar we zochten, en die hadden zelfs nog een flinke voorraad. Dat hoopten we al want die dingen zijn hier heel erg populair in het regenseizoen omdat je ze ook makkelijk op de brommer kunt dragen.
Het als altijd vriendelijke en behulpzame personeel liet ons eerst een helblauwe zien, maatje S. Toen Riet hem aan had bleek die ter grootte van een redelijke bungalowtent, ik had er zonder problemen bij gekund. Grappig werd het helemaal toen de groene XL die ze aan mij gaven een heel stuk kleiner bleek te zijn. Riet heeft echter een hekel aan groen dus ze vroeg of er nog andere kleuren waren. “Sorry, Ma’am, we only have green and blue”, was het antwoord, terwijl ik in de bak ook oranje, rode, grijze en zelfs exemplaren met camouflage opdruk zag in de maten S en XL. We vonden nog een blauwe S die na het uitpakken precies even groot bleek te zijn als de XL.
We besloten de twee blauwe poncho’s te nemen. Voor Riet zal die S wat aan de grote kant zijn maar dan blijft ze des te droger zullen we maar zeggen...
Voor vandaag had ze dus een nieuwe afspraak. De procedure viel haar zwaarder dan vorig jaar omdat er een andere methode werd gebruikt en die was een stuk minder aangenaam om te ondergaan dan die van vorig jaar. Maar het is weer gebeurd, morgen moet ze weer terug naar het St. Luke’s om de uitslag op te halen.
Nog maar een paar dagen en dan vertrekken we naar China voor onze vakantie. Erg veel hebben we nog niet aan voorbereidingen gedaan, we hebben nog niet eens onze koffers uit de kast gehaald, maar wat ons wel al bezig houdt is regenkleding. Het schijnt dat het in China ook best veel regent en we hebben nog steeds die vakantie van een paar jaar geleden in gedachten, toen we in Midden Amerika bijna drie weken regen hebben gehad terwijl we eigenlijk geen fatsoenlijke regenkleding bij ons hadden.
Vanavond zijn we dus op pad geweest om te kijken of we een paar niet al te gammele plastic poncho’s konden kopen die makkelijk mee te nemen zijn en die ons gedurende die drie weken als het nodig is droog houden. Het viel nog niet eens mee maar we vonden ze in het tweede warenhuis waar we zochten, en die hadden zelfs nog een flinke voorraad. Dat hoopten we al want die dingen zijn hier heel erg populair in het regenseizoen omdat je ze ook makkelijk op de brommer kunt dragen.
Het als altijd vriendelijke en behulpzame personeel liet ons eerst een helblauwe zien, maatje S. Toen Riet hem aan had bleek die ter grootte van een redelijke bungalowtent, ik had er zonder problemen bij gekund. Grappig werd het helemaal toen de groene XL die ze aan mij gaven een heel stuk kleiner bleek te zijn. Riet heeft echter een hekel aan groen dus ze vroeg of er nog andere kleuren waren. “Sorry, Ma’am, we only have green and blue”, was het antwoord, terwijl ik in de bak ook oranje, rode, grijze en zelfs exemplaren met camouflage opdruk zag in de maten S en XL. We vonden nog een blauwe S die na het uitpakken precies even groot bleek te zijn als de XL.
We besloten de twee blauwe poncho’s te nemen. Voor Riet zal die S wat aan de grote kant zijn maar dan blijft ze des te droger zullen we maar zeggen...
