Willem en Riet in Manila

Onze alledaagse belevenissen op de Filippijnen

Natte zondag

Op het moment dat ik dit schrijf zijn we net terug van het Alabang Town Centre waar we even wat zijn gaan eten. Dat was hoofdzakelijk omdat we vrijwel niks te eten meer in huis hadden want eigenlijk hoefde het niet zo, het giet namelijk al de hele dag van de regen. Het was dus een wandeling door de regen, met grote paraplu’s en onder begeleiding van het gekwaak van de vele kikkers. Alvast weer een beetje wennen aan het Nederlandse weer? Nou, we hadden eigenlijk op mooi weer gerekend en daar gaan we nog steeds van uit.

Het was bij de Chinees vanavond weer druk, en dat was het de afgelopen keren dat we er geweest zijn beslist niet het geval. Om er te komen moesten we wel zoals inmiddels gebruikelijk spitsroeden lopen langs een paar andere restaurants die allemaal personeel buiten hebben staan die als je langsloopt vriendelijk groeten en meteen een menu onder je neus proberen te schuiven. Persoonlijk heb ik daar een pesthekel aan en ik ben er ook beslist niet van overtuigd dat het een goeie manier is om klanten binnen te krijgen. Er lopen namelijk heb ik zo het idee bar weinig mensen rond in het ATC die bij zichzelf denken, „Wat zullen we nou eens gaan eten vanavond”…

Waar ik ook niet zo’n fan van ben is het gegeven dat Filippino’s in Alabang als ze ’s avonds gaan eten alle kleine kinderen bij zich hebben. Meestal zitten er dan ook een of meerdere nanny’s in het gezelschap die overigens niet mee eten, die moeten toekijken hoe de familie zich volstopt en mogen ondertussen de vaak strontvervelende kinderen bezighouden. Veel restaurants hebben bij de voordeur zelfs bankjes waar het personeel kan wachten tot de familie is uitgegeten. Nou viel het aantal verwende stralen vanavond bij de Chinees nog mee, maar een van de redenen voor ons om niet zo vaak meer bij bijvoorbeeld Chilly’s te gaan eten is de enorme hoeveelheid schreeuwende kinderen.

We hebben ons wel eens afgevraagd hoe laat kleine kinderen hier nou eigenlijk naar bed gaan want je ziet in het ATC tot soms over elven nog kinderwagentjes en peuters. Misschien zijn ze daarom wel zo vervelend, doe ze eens een keer op tijd naar hun bed zou je zeggen, dan kan de nanny ook thuis blijven…



Website van Willem en Riet