Vanmiddag mochten we allemaal om drie uur naar huis om ons te gaan voorbereiden op het Kerstfeest van de zaak. Dat zou gehouden worden in het Sofitel Hotel in het centrum van Manila, gelegen aan de baai waar de stad aan de westkant aan grenst. Het thema van het feest was de zestiger jaren en voor die gelegenheid was ik gekleed in een kleurig Indiaas hemd met een John Lennon zonnebril met ronde glazen en Riet was volgens de Pop-art mode geheel in zwart en wit. Een foto volgt nog, is hierbij beloofd.

Met de pendelbus reden we naar het hotel waar we veel collega’s aantroffen in soortgelijke uitdossingen, en met name mijn collega Angus stal de show als Jimi Hendrix, compleet met uit karton geknipte gitaar. De jongere generatie Filippino’s had het duidelijk moeilijker met het thema, maar voor ons “oudjes” was met name de muziek een feest van herkenning, met uiteraard heel erg veel Beatles en bandje wat allemaal zestiger jaren muziek speelde.

Vervelender waren de onvermijdelijke toespraken en een paar andere zaken die op een Filippijns feest blijkbaar gebruikelijk zijn. Zo verandert iedere Filippijn die een microfoon in zijn handen krijgt spontaan in een bron van ergernis doordat ze veranderen in klonen van die irritante personen die tegenwoordig al die “talenten” shows op tv presenteren. En sommige spelletjes zoals het raden van consumenten artikelen, het komt op ons toch een beetje vreemd over dat je op een Kerstfeest met z’n allen moet gaan zitten raden naar de prijs van een HTC telefoon...

Maar goed, ons belangrijkste doel was om een beetje onder de mensen te komen en dat is prima gelukt. Riet heeft weer kennis gemaakt met een paar vrouwen van mijn collega’s en aan het eind van de avond kwamen we er zelfs achter dat een van mijn collega’s die pas twee weken geleden is aangekomen sinds een paar dagen onze naaste buurman is!