Waar we al voor gevreesd hadden is dan uiteindelijk dan toch gebeurd. Riet heeft weliswaar vanavond laat haar paspoort terug gekregen maar zonder de vereiste ACR kaart die in feite je verblijfsvergunning is, en zonder die kaart mag je het land niet uit. En zelfs al zou je op miraculeuze wijze door de paspoortcontrole komen zonder die kaart dan wordt je bij terugkomst in het land op zeker tegengehouden en mag je het land niet in. En dat betekent dus het einde van onze vakantie voordat die begonnen is, we kunnen alles gaan afzeggen.

Dat was uiteraard gisteren niet de verwachting want Riet werd verzekerd dat alles goed zou komen en dat paspoort en kaart vandaag afgeleverd zouden worden. Toen dat om twaalf uur nog niet gebeurd was voelde ik al nattigheid en ben ik hier en daar aan de bel gaan trekken. De eerste berichten waren nog niet eens ongunstig, het paspoort was al vrij gegeven maar het wachten was nog op de kaart, ze konden alleen de persoon die dat moest regelen nog even niet te pakken krijgen.

Normaal duurt het maken van die kaart twee tot drie weken maar gisteren was Riet verteld dat ze een urgentieverklaring had. Met die urgentieverklaring heeft iemand blijkbaar zijn reet afgeveegd want in de loop van de middag bleek dat de zaak veel moeilijker lag dan verwacht, er waren meerdere personen nodig om de kaart te regelen en al snel werd duidelijk dat het hoogstwaarschijnlijk niet zou gaan lukken. Bezoeken aan personeelszaken ( ″It is out of our hands″ ) en een telefoontje naar de Nederlandse ambassade ( ″Sorry meneer, maar dat moet U helemaal zelf uitzoeken″ ) om hulp te krijgen leverden niets op. Ik wilde Riet nog niet bellen maar om half vijf kwam dan toch het verlossende woord: we konden het vergeten, we moesten onze ″vluchten″ maar gaan reschedulen tot een later tijdstip maar wanneer wisten ze ook niet want die kaart kon nog wel twee tot drie weken gaan duren.

Waar iedereen al maanden op zit te wachten is nu dus eindelijk gelukt; na talloze gevallen waarin de visa verlenging net niet mis ging of net niet helemaal fout is het dan nu wel faliekant mis gegaan. Alleen heel erg jammer dat het net bij ons gebeurt. Onze vakantie gaat dus niet door, we vertrekken morgen niet naar Indonesië. En de vraag of dit gecompenseerd gaat worden, want we hebben tenslotte alles al betaald, gaat ook nog lachen worden want alle betrokkenen ontduiken op magistrale wijze de verantwoordelijkheid ( ″Het is niemand’s fout″, ″We hebben daar geen controle over″, ″We hebben dat niet in eigen hand″ ).

Het weer vanmiddag gaf in ieder geval onze stemming op dit moment aardig weer...