Outback
De zaterdagavond eten Riet en ik traditiegetrouw altijd bij het Australische steakrestaurant „Outback” en hoewel ik nu in mijn eentje ben zag ik dat niet als een reden om mijn Baby Back Ribs in speciale barbecuesaus mis te lopen.
Net las de vorige keer toen Riet naar Nederland was baarde mijn verschijning zonder aanhang het nodige opzien want meteen bij binnenkomst vroegen ze al een beetje verbouwereerd met hoeveel personen ik was. Met één, zei ik, en dat vonden ze vreemd want meteen kwam de vraag waar of mijn vrouw dan wel was. Die is weggelopen zei ik, en dat zorgde voor nog meer verwarring. Filipino’s hebben namelijk totaal geen gevoel voor humor, en dat is op zich gek want het is best een vrolijk volkje, maar je kunt ze compleet in verwarring brengen met Nederlandse humor. Als je niet duidelijk aangeeft dat het om een geintje gaat en zonder te lachen verteld dat je vrouw is weggelopen nemen ze dat meteen serieus.
Gelukkig weet ik dat inmiddels en ik zei er dan ook meteen achteraan dat ze naar Nederland was voor een paar weken, waarna ze er toch wel om konden lachen. Het resultaat was dat ik meteen een heleboel extra aandacht kreeg. Ik heb Riet al eens verteld dat als zij er niet bij is dat ik veel meer patat bij mijn ribbetjes krijg en waarachtig, dat was gisteren weer zo! Ze kwamen ook veel meer dan normaal vragen of alles naar wens was en of ik nog wat wilde drinken, ik werd er zowat kriegel van. Tegen mijn gewoonte in besloot ik omdat ik mezelf al zielig genoeg vond met mijn zere arm dat ik wel een toetje verdient had en ik heb dus een flink stuk Blueberry Cheesecake naar binnen zitten werken. Erg lekker, maar waarschijnlijk met genoeg caloriën voor een week.
Vandaag was weer een rustige zondag. Ik heb alleen eindelijk eens de tijd genomen om de laatste DVD (of eigenlijk de BlueRay) van Rush, „Time Machine”, te bekijken. En dat was een echte traktatie voor een die-hard fan zoals ik. Genieten dus van deze muzikale traktatie, wat toch een stuk beter gaat als Riet niet in de buurt is. Ja, sorry schat, maar dat is nou eenmaal zo…