Het was eindelijk weer zover, ze kon er nauwelijks op wachten, Riet ging met de ALIG vrouwen voor het eerst in bijna twee maanden weer naar de school op de Dumpsite. Ze had het er de hele week al over dat ze eindelijk ”haar” kindertjes weer ging zien, en ze had er zelfs haar sportschema voor aangepast…

En het was weer als vanouds. De kinderen werden in bad gedaan en er werd eten uitgedeeld, waarbij er deze keer een speciale traktatie was. Omdat er nog wat geld over was hadden de vrouwen kippenpootjes gekocht voor de kinderen. Dat lijkt niet zoveel maar je moet je voorstellen dat deze kinderen vrijwel nooit een stukje vlees zien anders dan de flintertjes die er door hun rijst heen zitten, als die er al in zitten. Het werd dus voor de kinderen weer een klein feestje, en voor Riet is het goeie nieuws dat de vrouwen besloten hebben om voortaan iedere vrijdag te gaan.

Op de foto zie je de jongens in de rij, wachten tot ze aan de beurt zijn voor een bad.

Vanavond gingen we gewoontegetrouw weer naar de Union Jack Tavern waar het weliswaar erg rustig was, maar er zat wel een Australische collega van mij die in dezelfde tijd als wij op Sakhalin had gezeten. Zo blijkt maar weer eens hoe klein de wereld soms is, en het werd een gezellig avondje herinneringen ophalen.