We zijn pas met een paar man van ons team naar de tweeëntwintigste verdieping van het Asian Star Building verhuisd. Er is daar een halve verdieping vrijgemaakt voor ons project omdat we op de zeventiende verdieping waar we eerst zaten een nijpend gebrek aan ruimte hadden. Er zaten daar al mensen die met zijn drieën twee bureaus deelden, wat natuurlijk verre van ideaal is.

Omdat we nu op de een na hoogste verdieping van het gebouw zitten is het uitzicht formidabel, zij het dat we niet veel naar buiten kunnen kijken want de zon staat vrijwel de hele dag op onze kant van het gebouw en vanwege de warmte die dat oplevert zijn de zonneschermen de hele dag dicht. Maar als we naar buiten kijken hebben we dus een prachtig uitzicht...

Dat we zo hoog zitten heeft overigens wel een flink nadeel en dat is de lift. Iedere morgen sta ik in een stampvolle lift en het is altijd zo dat iedereen er op een andere verdieping uit moet. En omdat er onderweg ook nog heel veel mensen instappen die ook allemaal weer naar een andere verdieping moeten duurt het soms dik vijf minuten voordat ik eindelijk boven ben.

En het is niet alleen ‘s ochtends maar eigenlijk op ieder moment van de dag dat ik de lift neem, ik ben altijd lang onderweg. Vanmorgen stond er een meisje in de lift die stond te noteren hoeveel mensen er per verdieping in en uit gingen. Ik ben benieuwd wat ze met die gegevens gaan doen. Misschien weer net als toen ik voor het eerst naar het kantoor in Manila ging, aparte liften voor de Shell verdiepingen? Krijgen we vast weer problemen, Shell heeft al zo’n slechte naam als het gaat om Apartheid...