Op het werk was alles vanmorgen nog bij het oude, het was alsof ik niet was weggeweest. Dat is eigenlijk altijd zo vind ik, maar deze keer was er toch een verschil. Heb ik normaal gesproken een paar honderd emails die op me staan te wachten, dat waren er deze keer maar een paar. Niet dat ik minder emails heb ontvangen maar ik had ze allemaal al gelezen de afgelopen week. Ik heb namelijk een nieuw foefje, iets wat andere mensen waarschijnlijk al veel langer hebben maar ik dus nog niet. Ik heb altijd bewust de boot afgehouden maar sinds een paar weken kan ik mijn werk email ontvangen op mijn iPad.

Dat ik uiteindelijk (en waarschijnlijk als een van de laatsten) toch overstag ben gegaan heeft te maken met het feit dat ik mijn werk email ook gebruik voor sommige privé zaken hier op de Filipijnen. Bankzaken en alle reizen regel ik tegenwoordig via mijn werk email en dat alles heeft eigenlijk maar één reden, we hebben hier geen printer. Die hebben we vinden we niet echt nodig omdat we heel weinig printen, en door mijn werk email adres te gebruiken kan ik het weinige dat we printen gemakkelijk op mijn werk doen. En ook om geen belangrijke privé email te missen die via mijn werk email adres binnen komt heb ik dus nu wat bij Shell „Push Email” heet, oftewel mail die doorgestuurd wordt naar je privé apparaat.

Verder is alles in huis ook nog steeds bij het oude, alles was zoals gewoonlijk keurig netjes toen ik thuiskwam gisteravond en onze beide katten waren geloof ik ook blij me weer te zien. Of hadden ze misschien gewoon honger?