Aanstaande donderdag hebben we een feestavond, het Kerstfeest van ons project. Daar werden we ruim van tevoren al voor uitgenodigd en dat komt goed uit want dan kan iedereen zich voorbereiden. Een feest is hier namelijk pas een feest als verlotingen zijn en een thema, en een thema bekent vrijwel altijd een verkleedpartij. Nou is het voordeel van dit feest dat het van ons eigen project is en ons eigen management dus de nodige inbreng heeft, en die houden ook niet zo van al dat verkleden. Het zijn vooral de Filipino’s die daar helemaal verzot op zijn en als je die een feest laat organiseren is het dus altijd ″gekostumeerd″.

Voor het komende feest valt het zoals gezegd mee, maar er wel een ″dress code″ en wel Cocktail. Voor mij is dat een makkie want hier betekent dat een nette broek en een overhemd. Een colbert is optioneel maar wordt vanwege de doorsnee temperaturen absoluut niet verwacht, en over een stropdas wordt niet eens gesproken. Het komt er dus op neer dat ik gewoon net zo gekleed ga als ik normaal gesproken naar mijn werk ook ga.

Nee, dan de dames. Voor een cocktail party moet je dus een cocktail jurk, en omdat je zo’n jurk natuurlijk geen twee keer achter elkaar aan kunt moesten er voor de komende feesten minstens twee worden aangeschaft. Riet is dus al dagen aan het winkelen, ze heeft inderdaad nu twee cocktail jurken en ook bijbehorende tasjes, maar de schoenen vormen nog een probleem. Een van de jurken is zwart met paars en daar horen (zo is mij verteld) zwarte of paarse schoenen bij. Of paars met zwarte natuurlijk. De zwarte zijn geen probleem, die zijn ruim op voorraad maar paarse is een heel ander verhaal. En het moet dan ook nog de juiste kleur paars zijn. Vanavond gingen we voordat we naar de Chinees gingen nog even wat schoenenzaken af maar zonder succes. Bij het zien van het tasje was het antwoord op de vraag of er ook schoenen waren in die kleur steevast ″We don’t have, Ma’am″.

Bij de Chinees moest ik onwillekeurig lachen toen de ober het bestek neer kwam leggen. ″I want chopsticks!″ zei Riet. Wie had dat kunnen denken, Riet die liever met stokjes eet…