Riet is de afgelopen dagen erg druk geweest met al het goeie werk wat ALIG doet. Vandaag moesten er weer boodschappen gedaan worden voor de hulpzending van aanstaande maandag en dat ging voor de verandering eens heel soepel. Dat kwam hoofdzakelijk omdat het "boodschappenteam" vandaag voor de verandering eens bestond uit alleen Westerse vrouwen en dan gaat alles een stuk vlotter. Dat moet ik even uitleggen om geen vervelend beeld op te roepen van Aziatische vrouwen maar die denken nu eenmaal gewoon anders. Het komt er eigenlijk op neer dat die lang niet zo georganiseerd zijn en daardoor duurt het boodschappen doen met hen altijd veel en veel langer.

De boodschappen worden altijd gedaan bij de zogenaamde "Wet Market" (letterlijk "Natte Markt"), wat eigenlijk niet meer is dan een gewone markt met kramen met verse en goedkope spullen, zoiets als de "Kattekse Markt" maar dan alleen lang niet zo netjes. De vrouwen doen daar hun boodschappen omdat je daar (net als de Nederlandse slogan vroeger al zei) veel meer krijgt voor minder geld. Het gaat hier tenslotte niet zozeer om kwaliteit maar meer om de hoeveelheden die nodig zijn. De supermarkten bij de Wet Market zijn ook al niet bepaald netjes maar wel heel goedkoop en daar kan dus groot worden ingekocht voor veel minder geld dan bijvoorbeeld bij ons in Alabang.

Het inkopen zelf is echter iedere keer weer een feest waarbij voor Westerlingen het belangrijkste woord "geduld" is. Een grootverpakking van zeep komt bijvoorbeeld net als in Nederland in een doos, maar hier gaat de doos open en worden alle stukken zeep nageteld. Omdat de grootverpakkingen in de kelder staan wordt daarvoor de doos naar boven gebracht, want daar staan de klanten en die moeten het tellen kunnen zien. De auto's van de ALIG vrouwen staan echter naast het magazijn dus nadat de zeep weer in de doos is gedaan moet die doos weer het trapje af naar beneden om te kunnen worden ingeladen.

Nu zouden de Aziatische vrouwen dat heel normaal vinden. Doris, de Duitse vriendin van Riet, kwam echter met een lumineuze suggestie. Wat als de vrouwen nu eens naar beneden kwamen en daar het tellen aanschouwden, want dat scheelt twee keer een trap op en af sjouwen. Vertwijfeld keken de Filipino's elkaar aan en Riet zei dat je ze zag denken, "Wat een briljant idee! Waarom zijn wij daar niet op gekomen?". Het antwoord is simpel, zo denkt een Aziatisch brein niet. Het is net als met het maken van de bonnetjes waarop tot in detail moet worden bijgehouden wat er allemaal wordt ingekocht, waarom wordt die bon niet tijdens het inkopen gemaakt, waarom gebeurt dat pas achteraf waarbij alles weer moet worden nagelopen?

Simpele dingen voor ons Westerlingen die wij dan ook efficiënt noemen, maar onze Aziatische vriendinnen zijn dat niet gewend. En wat de winkeliers betreft, het is dat die lastige Westerse wijven voor een kapitaal inkopen anders waren het gewoon lastige klanten geweest...