Ik wist het al toen ik met een schok wakker werd vanochtend, het zou hem vandaag niet gaan worden. De tweede hint kreeg ik toen ik op het werk besloot mijn ochtendkoffie te vervangen door een kop groene thee omdat die automaten oploskoffie niet te hachelen is. Helemaal mis, ik was binnen vijf minuten zo misselijk als een hond, groene thee op een nuchtere maag werkt dus bij mij niet. En dat was nog maar het begin.

Riet en ik hadden gisteravond geprobeerd om tickets te boeken voor onze vakantie in Nederland deze zomer. We kunnen dat niet gezamenlijk doen omdat de limiet op onze credit cards niet hoog genoeg is voor twee tickets, het moest dus apart. Bij mij werkte het als een jekko, maar bij Riet ging de betaling mis door een probleem met haar credit card. Ik dacht dat vanochtend met een telefoontje op te kunnen lossen want de reservering was al gemaakt, er moest alleen nog betaald worden.

Fout! Ik had me weer even niet gerealiseerd in wat voor land ik ben. Allereerst klopte het telefoonnummer in de email van het KLM kantoor in Manila niet, het nummer bestond niet. Nadat ik het juiste nummer gevonden had op het internet kreeg ik een dame aan de lijn die het ging uitzoeken maar dan moest ik wel een kopie van Riet’s paspoort faxen plus een kopie van de pagina waarop haar laatste stempel van de Filippijnen staat. Wat een onzin, zei ik nog, dat hoeft toch bij het online boeken ook allemaal niet, waarom is dat nu opeens nodig?

Weer fout! Je gaat hier niet in discussie want dat levert alleen maar meer ergernis op. Geprobeerd dus maar om het gevraagde te faxen, maar je gelooft het niet, ook faxnummer bleek niet te kloppen. Gebeld dus maar weer en een andere dame wist me deze keer te vertellen dat de credit card was geweigerd. En de betaling, kon dat op een andere manier? Of ik maar even naar Makati wilde komen om contant te betalen. Kan ik niet overschrijven per bank, vroeg ik in mijn onschuld? Na lang wachten en veel heen en weer praten kon dat en leek de oplossing nabij.

En jawel, weer fout! Tussen de middag ging ik dus met Riet naar de bank om de overschrijving te laten doen. Geen probleem, over twee dagen zou het geld er zijn. Ja, maar dat kan niet, want ze houden het ticket maar vierentwintig uur vast. Is er dan echt geen andere manier? Er werd ons geadviseerd om dan maar dollars op te nemen en naar de bank te gaan die KLM me had opgegeven en dan daar alsnog contant te betalen.

Dat zagen we niet zitten, dus probeerden we eerst maar eens uit te laten zoeken wat er aan de hand was met die credit card. Riet kreeg een telefoon in de handen gedrukt met iemand van de credit card maatschappij aan de andere kant van de lijn die totaal niet te verstaan was. Ze gaf hem nog aan mij maar na een minuut heb ik de hoorn op de haak gepleurd en de dame achter de balie te verstaan gegeven wat ik van de hele situatie dacht. Het had resultaat, ze haastte zich om iemand te regelen die het alsnog voor ons ging uitzoeken.

En wat bleek, met de kaart kon nog niet via het internet worden betaald omdat dat nog niet geactiveerd was. Een kleinigheid dachten we maar dat was uiteraard verkeerd gedacht. Toen ik ‘s middags weer naar de KLM belde kwamen die meteen met de mededeling dat er problemen waren geweest met hun website maar dat ze de ticket toch konden regelen, en de betaling nu ook want de credit card gegevens hadden ze al. Nou, eindelijk eens goed nieuws dacht ik.

En alweer fout! Een half uur later belden ze terug dat de credit card alweer geweigerd was en dat er dus geen ticket geregeld kon worden. We moesten het maar helemaal opnieuw proberen via het internet. Tot overmaat van ramp kwam op dat moment mijn collega Frederik binnen lopen om te vertellen dat zijn chauffeur geen vertalingen van onze rijbewijzen had kunnen regelen op de ambassade omdat hij geen machtiging van ons bij zich had. Er zit dus niets anders op dan daar maar alsnog zelf naar toe te gaan, en ook daarmee zijn we dus in een week tijd helemaal geen reet opgeschoten.

Geen ticket voor Riet, nog steeds geen rijbewijzen, en een dag die compleet verkwist is met het maken van zinloze telefoontjes. Het enige positieve vandaag waren de somosa’s voor het avondeten, want die waren heerlijk...