Om kwart voor een landde vlucht EK148 op de luchthaven van Dubai en mijn vlucht naar Manila zou pas om kwart voor vier vertrekken. Ik had dus ongeveer drie uur de tijd, en dat lijkt heel wat maar eer je uit het vliegtuig bent is er al zo een half uur heen, en daarna het was een stevige wandeling helemaal van de en naar de andere kant van de luchthaven. Wel goed om na de eerste vlucht van ruim zeven uur even de benen te strekken. Eer ik goed en wel achter mijn bakkie koffie in de Business Lounge zat had ik nog net een uur de tijd voordat de instap voor vlucht EK332 naar Manila al weer zou beginnen.

De laatste loodjes wegen het zwaarst zeggen ze wel eens en dat was vandaag ook het geval want hoewel we op tijd boven Manila arriveerden konden we niet meteen landen. We moesten meer dan een half uur rondjes cirkelen voordat het toestel toestemming kreeg om te landen, en dat kun je na zo'n lange reis eigenlijk helemaal niet gebruiken. Gelukkig stond onze chauffeur Lito al op me te wachten en stapte ik net na zessen de voordeur binnen.

Thuis was alles gelukkig goed gegaan. De hevige regen had buiten weliswaar voor de nodige overlast gezorgd maar het water was net als vorig jaar niet tot in huis doorgedrongen. Alles was dus droog en Estela had geen problemen gehad, ook niet met eten want daar waren we nog het meest bezorgd over geweest, dat ze door de wateroverlast het huis niet uit gekund had om boodschappen te doen. Ook hadden we gehoord dat veel winkels leeg waren omdat ze door de wateroverlast niet bevoorraad konden worden maar gelukkig bleek dat in Alabang ook erg meegevallen.

De katten waren in ieder geval blij me weer te zien want die waren in een uitgelaten stemming…