Een paar weken geleden hebben Riet en ik nog moeite gedaan om ALIG kalenders voor het Goede Doel aan de man te brengen. Dat is heel aardig gelukt en we hebben dan ook een kleine bijdrage kunnen leveren aan de verkoop van in totaal zevenhonderdvijftig kalenders.

We hebben er zelf ook twee gehouden maar de laatste paar dagen begin ik me echter af te vragen waar we met al die kalenders heen moeten. De afgelopen twee dagen heb ik op mijn werk namelijk zoveel kalenders en agenda’s gekregen dat het niet leuk meer is. Van vrijwel ieder bedrijf waar we zaken mee doen heb ik op zijn minst een agenda en een kalender gekregen en mijn eigen baas spande vandaag helemaal de kroon. Ik kreeg vanmiddag mijn ”kerstpakket” uitgereikt, een tas met daarin onder andere een agenda (wel een hele mooie trouwens), drie kleine tafelkalenders en niet minder dan zeven grote kalenders. Dat brengt het totaal aan agenda’s op vijf (ik heb er inmiddels twee weggegeven aan Sandra en Riet), het aantal tafelkalenders op zeven en het aantal grote kalenders op negen. Ik denk zo dat die papierverspilling aan bedrijfskalenders en agenda’s wereldwijd zo ongeveer wel een half regenwoud kost en misschien zelfs wel een heel.

En dan vroegen ze afgelopen maandag bij Starbucks nog, ”Heeft U geen spaarkaart? Als die vol is krijgt U een agenda”…