Niet te geloven...
donderdag 14 februari 2013
Het begint zo langzamerhand een onwaarschijnlijk verhaal te worden maar of het uiteindelijk een happy end krijgt dat wordt steeds meer de vraag. Ik heb het over mijn aangekondigde trip naar Nederland om daar een cursus te gaan volgen.
Het is al vrij uitzonderlijk om toestemming te krijgen om een cursus te mogen volgen op een ander continent en dat heeft me dan ook heel wat moeite gekost. Nadat vrijwel alle bazen die ik boven me heb (en dat blijken er heel wat te zijn!) na anderhalve maand toestemming hadden gegeven voor de cursus moest ik nog maar een paar kleine dingetjes regelen. Tenminste, dat dacht ik maar dat valt in de praktijk dus zwaar tegen.
Het eerste probleem wat moest worden opgelost was de betaling van het cursusgeld. Een simpele betaling verrichten is in Shell blijkbaar nog niet zo eenvoudig. Het kwam er op neer dat Intergraph, het bedrijf wat de cursus geeft, niet geregistreerd staat als een leverancier van Shell Philippines en dan is een betaling niet mogelijk. Op zich geen ernstig obstakel want het kan wel worden geregeld maar dat is een proces wat in de praktijk door alle bureaucratie twee tot drie maanden kan duren. Geen optie dus als de betaling binnen twee weken gedaan moet zijn, en ik moest dus iets anders verzinnen.
Na heel veel van kastje naar de muur gestuurd te zijn dacht ik het voor elkaar te hebben. De Nederlandse tak van Shell heeft Intergraph wel als geregistreerde klant en die wilden de betaling wel doen. Dat wordt dan intern met Shell Philippines verrekend, maar wat een goed plan leek blijkt in de praktijk alweer niet te werken. De dame die de betaling zou moeten regelen zit namelijk in Houston en houdt zich Oost-Indisch doof voor alle emails die ik heb gestuurd en voor alle telefoontjes.
De rekening van de cursus is dus nog steeds niet betaald, maar er is meer! Mijn paspoort ligt namelijk bij de Filippijnse Immigratiedienst voor vernieuwing van mijn visum, en de bedoeling was die vernieuwing voor mijn vertrek rond te hebben zodat ik op tijd mijn paspoort terug zou hebben. En je gelooft het niet, als je het in een boek zou lezen zou je zeggen hoe verzinnen ze het: de vrouw die dit alles voor mij moet regelen reageert ook al dagen niet meer op mijn emails want wat blijkt, haar vader is overleden. Ze is dus voor onbepaalde tijd met verlof en op het bedrijf waar ze voor werkt weet uiteraard niemand ergens van.
Over een paar dagen zou ik moeten vertrekken, maar of dat daadwerkelijk gaat gebeuren…
Het is al vrij uitzonderlijk om toestemming te krijgen om een cursus te mogen volgen op een ander continent en dat heeft me dan ook heel wat moeite gekost. Nadat vrijwel alle bazen die ik boven me heb (en dat blijken er heel wat te zijn!) na anderhalve maand toestemming hadden gegeven voor de cursus moest ik nog maar een paar kleine dingetjes regelen. Tenminste, dat dacht ik maar dat valt in de praktijk dus zwaar tegen.
Het eerste probleem wat moest worden opgelost was de betaling van het cursusgeld. Een simpele betaling verrichten is in Shell blijkbaar nog niet zo eenvoudig. Het kwam er op neer dat Intergraph, het bedrijf wat de cursus geeft, niet geregistreerd staat als een leverancier van Shell Philippines en dan is een betaling niet mogelijk. Op zich geen ernstig obstakel want het kan wel worden geregeld maar dat is een proces wat in de praktijk door alle bureaucratie twee tot drie maanden kan duren. Geen optie dus als de betaling binnen twee weken gedaan moet zijn, en ik moest dus iets anders verzinnen.
Na heel veel van kastje naar de muur gestuurd te zijn dacht ik het voor elkaar te hebben. De Nederlandse tak van Shell heeft Intergraph wel als geregistreerde klant en die wilden de betaling wel doen. Dat wordt dan intern met Shell Philippines verrekend, maar wat een goed plan leek blijkt in de praktijk alweer niet te werken. De dame die de betaling zou moeten regelen zit namelijk in Houston en houdt zich Oost-Indisch doof voor alle emails die ik heb gestuurd en voor alle telefoontjes.
De rekening van de cursus is dus nog steeds niet betaald, maar er is meer! Mijn paspoort ligt namelijk bij de Filippijnse Immigratiedienst voor vernieuwing van mijn visum, en de bedoeling was die vernieuwing voor mijn vertrek rond te hebben zodat ik op tijd mijn paspoort terug zou hebben. En je gelooft het niet, als je het in een boek zou lezen zou je zeggen hoe verzinnen ze het: de vrouw die dit alles voor mij moet regelen reageert ook al dagen niet meer op mijn emails want wat blijkt, haar vader is overleden. Ze is dus voor onbepaalde tijd met verlof en op het bedrijf waar ze voor werkt weet uiteraard niemand ergens van.
Over een paar dagen zou ik moeten vertrekken, maar of dat daadwerkelijk gaat gebeuren…
