Het was maar goed dat ik extra vroeg was opgestaan want hoewel ik om zes uur had afgesproken met onze chauffeur Lito kreeg ik om vijf voor half zes al een berichtje van hem dat hij op het afgesproken punt stond te wachten. Door dit vervroegde vertrek van huis en het feit dat letterlijk alles meezat onderweg was ik al om vijf over zes op de luchthaven. Voor mij was dit de eerste keer dat ik vertrok vanuit de internationale kant van Terminal 3 ging ook daar alles zo vlot dat ik om half zeven al een een bakkie in de lounge zat.

Het vliegtuig vertrok keurig op tijd en landde ook op tijd op de luchthaven van Dubai. Deze keer had ik net als Riet een iets ander vluchtschema dan de vorige keren dat we met Emirates reisden maar dit schema had als voordeel dat de toch al redelijk korte overstaptijd in Dubai nog korter was, namelijk maar twee en een half uur. Mijn vervolgvlucht vertrok vanaf dezelfde terminal als de vlucht waarmee ik aankwam dus ondanks de vrij korte overstaptijd kon ik er nog even mijn gemak van nemen in de lounge op Dubai Airport.

We vertrokken ook vanaf Dubai op tijd en bereikten Amsterdam ook op de aangegeven tijd maar een vlotte landing was het niet. Door de bewolking zat alles potdicht tot vlak boven de grond en er stond een hele sterke zuid-westelijke wind waardoor we daalden als een aangeschoten eend. Schommelend en slingerend kwamen we met wat horten en stoten aan de grond en zo was ik na ruim zes maanden dus weer op Nederlandse bodem.

Ondanks de lange reis van alles bij elkaar bijna vierentwintig uur had ik onderweg vrijwel niet geslapen. Dat was op de vlucht naar Dubai natuurlijk niet zo gek aangezien die helemaal overdag plaatsvond, maar het hoopje wat ik had om op de vlucht naar Amsterdam mijn ogen nog even dicht te doen werd teniet gedaan door de twee luidruchtige heren op de stoelen voor me.

Die twee Nederlanders maakten zeven uur lang alle vooroordelen van buitenlanders ten opzichte van Nederlanders helemaal waar. Ze kenden elkaar van te voren blijkbaar niet maar maakten dat ruimschoots goed door de hele reis met elkaar te converseren op een volume wat de rest van de cabine wakker hield. Hun harde stemmen en luide gelach kwam zelfs boven mijn noise-cancelling koptelefoon uit en daardoor kon ik de slaap niet vatten. En om me heen kijkend zag ik dat ik niet bepaald de enige was.

Het cabinepersoneel vond het allemaal heel vermakelijk een mengde zich af en toe ook gezellig in het gesprek. Het leek me, net als enkele medepassagiers trouwens, toch niet zo handig om er opmerkingen over te maken want ik ga geen discussies aan met kaalhoofdige figuren die onder tattoos zitten en een boordmaat hebben van zesenvijftig.

Al met al was ik dus toen ik thuis kwam tamelijk bekaf. Waar Riet ook nog eens verlangde dat ik gezellig lang opbleef om wat te drinken en om bij te kletsen. En wat denk je, toen ik eindelijk naar mijn bed lag kon ik de slaap niet vatten...