Nou, het is eindelijk zover, we hebben al een tijdje geleden besloten toch maar overstag te gaan en met ingang van aanstaande maandag hebben we dus een chauffeur. Weliswaar is de overeenkomst voor eerst een maand ″op zicht″ maar als het bevalt wordt het een vast werkverband.

Voor al diegenen in Nederland die denken dat we nu tot enorme snobs zijn vervallen (kop dicht, Ans!), het is hier heel normaal om een chauffeur te hebben en het is eerder bijzonder dat je zelf rijdt. Ook mijn werkgever dringt er sterk op aan dat we zelf niet rijden maar ons laten rijden, en dat heeft alles te maken met eventuele problemen in het verkeer waar je als buitenlander de dupe van kunt worden. Tot voor kort vond ik dat eigenlijk maar onzin en Riet had er al helemaal geen zin in om ″de hele dag zo’n vent over de vloer te hebben″, maar dat is dus veranderd. De belangrijkste reden is overigens dat Riet inmiddels vanwege haar sociale activiteiten zeer regelmatig vervoer nodig heeft en ze heeft geen zin meer om telkens van iemand anders afhankelijk te zijn.

De zoektocht begon een week of wat geleden met een belletje naar iemand die ik kende als een van de chauffeurs van het Vivere Hotel, die had me een jaar geleden zijn nummer gegeven ″voor als ik een chauffeur nodig had″. Marcos reageerde spontaan en leek meteen een ideale kandidaat maar hij accepteerde bij nader inzien toch ons aanbod toch maar niet. Eigenlijk vond ik dat niet eens erg want in onze gesprekken ontpopte hij zich als een wel heel erg godsdienstig persoon die te pas en te onpas met de naam van God liep te strooien. Zelfs de beslissing om toch maar niet onze chauffeur te worden was tot stand gekomen, zo vertelde hij, na dagen van bidden met zijn hele familie. En sorry, maar dat is voor mij toch net een beetje teveel van het goeie, hoor.

De tweede kandidaat leek ook geschikt dankzij de nodige ervaring, maar toen ik hem uitnodigde om langs te komen voor een gesprek wilde hij wel dat ik de taxi betaalde want hij kwam niet met de Jeepney. Als het zo al begint wordt het niks zeiden Riet en ik tegen elkaar en we bedankten hem verder voor de eer. Daarna bleef het een weekje of wat stil. We kregen namelijk geen tips meer voor geschikte kandidaten en we wilden perse iemand die aanbevolen kwam. Dat klinkt misschien wat arrogant maar geloof me, als je alle verhalen over chauffeurs hoort dan wordt je vanzelf wel voorzichtig.

Van de week kregen we toch weer een tip voor een chauffeur die vier jaar voor een voormalige collega had gewerkt. Navraag bij die collega leverde een aanbeveling op en een afspraak was snel gemaakt. Bijna hadden we het nog afgekapt want we kregen via de ALIG website een waarschuwing tegen ene ″Lito″ die als chauffeur aan het solliciteren was, en onze kandidaat heet toevallig ook Lito. Het bleek echter om een andere persoon te gaan (wat denk je, nota bene om die vent die om die taxi had gevraagd!) en vanmiddag hadden we dus alsnog een gesprek.

Lito lijkt een geschikte vent, en als bijkomend voordeel bleek dat Riet hem al kende want de vrouw van die collega waar hij voor gewerkt had ging ook wel eens mee met de voedselhulp acties. We werden het snel eens en vanaf aanstaande maandag hebben we dus een chauffeur in dienst...