De tijd gaat snel, en regelmatig zijn er momenten dat je je realiseert hoe snel. Begin vorige maand bedacht ik me nog dat het twee jaar geleden is dat we uit Nederland zijn vertrokken, en vandaag zijn we al weer dik anderhalve maand verder. Hebben we ons het hele jaar druk gemaakt over de studie van Martin, nu is het al weer een maand geleden dat hij is afgestudeerd en zijn bezoek aan ons, wat tot voor kort nog onzeker was, is nu opeens al over minder dan vier weken. En leek het jaar 2013 pas nog heel ver weg, hier zijn de voorbereidingen voor de Kerst al in volle gang en het nieuwe jaar staat al zowat voor de deur.

Vandaag is de dag dat het al weer twee jaar geleden is dat mijn vader in het LUMC overleed. Het afscheid eind september 2010 toen we naar Kuala Lumpur vertrokken bleek achteraf een definitief afscheid. Er gaat nog steeds amper een dag voorbij dat ik niet aan hem denk maar waar ik toch wel een beetje blij om ben is dat de herinnering aan die afschuwelijke week in het ziekenhuis al aan het vervagen is. Ik herinner me hem liever zoals hij was, en dan vooral op ″onze zaterdagmiddagen″ wanneer we naar ″onze club″ gingen. Lange gesprekken over van alles en nog wat op de heenweg, en op de terugweg ouwehoerend over het resultaat, of dat nou goed was of slecht.

Heel veel mooie herinneringen, en daar hou ik me vandaag maar aan vast.