Loekie, de kat van Martin en Sandra, is een paar weken geleden aangereden. Tenminste, dat is de veronderstelling want zeker weten doen we het niet. Ze lag op het dak van de schuur van een van de buren te schreeuwen en toen Martin haar eraf haalde zag hij dat ze gewond was aan haar achterlijf. Geen open wonden maar haar rechterachterpoot en haar staart hingen er onnatuurlijk bij en ze had duidelijk pijn. De dierenarts constateerde een gebroken bekken en dat is weinig aan te doen, dat moet uit zichzelf genezen met rust.

Voor die rust leenden Martin en Sandra een grote kooi van vrienden en die staat nu in de huiskamer. Loekie heeft er de afgelopen weken zonder problemen dag en nacht in gezeten, en dat is best bijzonder aangezien ze normaal gesproken erg veel buiten is. Ze schijnt zelf ook te beseffen dat ze rust nodig heeft en beweegt weinig, eigenlijk slaapt ze zowat de hele dag. Toch is het oppassen geblazen zoals gisteravond toen ze toch opeens de geest kreeg toen Sandra het deurtje van de kooi opende en ze naar buiten sprintte door de tuindeur die open stond.

Er zijn twee dingen die Loekie overdag doet behalve slapen. Het eerste is eten, maar het is het tweede dat ons het nodige ongemak oplevert. Ze schijt namelijk in een bak die ook in de kooi staat en dat stinkt! En ze heeft daarbij ook nog eens de merkwaardige gewoonte om te gaan zitten schijten als het etenstijd voor ons is. Vorige week heeft de dierenarts gezegd dat ze nog zeker drie weken in de kooi moest blijven, dus de atmosfeer in huis zal helaas niet opklaren voordat Riet en ik weer naar Manila zijn vertrokken…