Het schiet nog steeds niet erg op met het leren van Tagalog, de nationale taal van de Filipijnen. De belangrijkste reden heb ik al eens eerder aangegeven en dat is dat (bijna) alle Filipino’s Engels spreken, maar ik ben er inmiddels wel achter dat dat schromelijk overschat wordt. Als je wat langer op de Filipijnen bent leer je het onderscheid te maken tussen Filipino’s die echt Engels spreken en diegenen die weliswaar iets van Engels kennen maar al heel snel de draad kwijt raken.

Met name in winkels kom je heel vaak tegen dat ze je rap in het Engels antwoord geven maar als je vragen ook maar iets afwijken van de blijkbaar standaard uit het hoofd geleerde zinnen dan kijken ze je meteen aan als Forest Gump. En als ze dan al antwoord geven dan is het meestal „Sorry Sir, we don’t have”. Dat is heel vaak niet eens waar maar dat antwoord is volgens hun de enige manier om van je af te komen zonder te hoeven toegeven dat ze geen flauw beul hebben waar je het over hebt. In de praktijk valt die veelgeroemde kennis van het Engels van de Filipino’s dus behoorlijk tegen.

Blijft natuurlijk dat het niet erg netjes is om de taal van het land waar je woont niet te leren. In Rusland werd ons dat wel een stuk makkelijker gemaakt doordat je via het bedrijf cursussen kon volgen en nog eens in de baas zijn tijd ook. Daar doen ze hier niet aan en dat betekent dus dat je zelf op zoek moet naar een goeie cursus of iemand die je les wil geven. En toegegeven, die mogelijkheden schijnen er wel te zijn maar omdat we er zelf moeite voor moeten doen komt het er gewoon niet van.

We kennen uiteraard wel inmiddels wat dagelijkse uitdrukkingen in het Tagalog, zoals bijvoorbeeld „Magandang umaga” wat „Goeiemorgen” betekent. Maar als zelfs de Filipino’s nou iedere ochtend gewoon „Goodmorning!” tegen je zeggen dan antwoord je vanzelf weer in het Engels terug. Zelfs „Salamat”, het Tagalog woord voor „Dank je wel”, zou een uitdrukking moeten zijn die je makkelijk tientallen malen per dag kan gebruiken maar de Filipino’s zeggen zelf ook „Thank you”.

Als er af en toe toch iemand „Dank je wel” zegt in het Tagalog dan zeggen ze vrijwel nooit gewoon „Salamat” maar „Salamat Po”. Die toevoeging „Po” is een vorm van beleefdheid die hoofdzakelijk gebruikt wordt door een jonger persoon tegenover een ouder persoon of gewoon om respect te tonen, oftewel het equivalent van „Thank you, Sir”.

De foto van vandaag heb ik vanmiddag gemaakt in onze tuin. Het is eindelijk gelukt om de vogels te fotograferen terwijl ze in het water van de tuinsproeier uitgebreid een bad zaten te nemen.