Filipino's houden wel van een feestje en ik heb dan ook nog nooit bij een Shell bedrijf gewerkt waar zoveel feesten worden georganiseerd. Mijn vorige baas Inter Access staat wat dat betreft overigens nog steeds dik bovenaan in de ranglijst, maar hier kunnen ze er ook wat van. Met name voor de Kerst hebben we al weer verscheidene feesten op de kalender staan, maar tussendoor hebben we ook regelmatig evenementen, de teambuilding dagen oftewel "Away Days" zoals ze bij Shell altijd worden genoemd.

Ik heb al de nodige van die teambuilding dagen gehad de afgelopen drie jaar en om eerlijk te zijn, ik heb het wel gezien. Het zijn namelijk vrijwel allemaal duplicaten van elkaar en het wordt zo langzamerhand allemaal erg voorspelbaar. Wat tot nu toe altijd de reden was om er toch naar uit te zien was de locatie. We hebben bijvoorbeeld teambuilding dagen gehad in een Golf Resort in de buurt van Batangas en de topper was vorig jaar in het splinternieuwe resort "Pico de Loro" aan de kust bij Batangas. Bij allebei de gelegenheden mochten de vrouwen ook mee en alleen al de omgeving maakte een heleboel goed.

Deze keer zijn de "Away Days" (want het zijn altijd minstens twee dagen) zonder echtgenoten en ook niet op een exotische locatie maar in het Acacia Hotel vlak achter ons kantoor, en de eerste dag was vandaag. Een prachtig hotel, daar niet van, maar als je door het raam kijkt en je ziet het kantoorgebouw staan dan heb je toch niet het idee dat je "Away" bent. Sterker nog, veel mensen kregen regelmatig telefoontjes om snel even naar kantoor over te wippen om iets op te lossen, en volgens mij is dat nou precies niet de bedoeling van die "Away Days".

Steeds meer mensen, met name de buitenlanders, proberen onder die min of meer verplichte "Away Days" uit te komen met als reden wat ik al heb genoemd (we weten het zo langzamerhand wel) maar ook die vermaledijde spelletjes. Ik zei al, Filipino's zijn gek op feestjes maar er moeten ook altijd idiote spelletjes worden gedaan, net als vroeger op een Kattekse Brulloft. En dan die strontvervelende verlotingen tussendoor, die overigens noodzakelijk zijn want er moet op een Filipijns feest wat te winnen zijn anders komt er geen mens.

Het zag er even naar uit dat ik er tussenuit kon knijpen aangezien ik geen officiële uitnodiging had gehad. Totdat ik gisteren dan toch de definitieve uitnodiging kreeg en zit ik er dus vandaag en morgen aan vast. Wat ik nog niet heb verteld is dat voor zo'n evenement iedereen ook altijd een poloshirt krijgt uitgereikt wat op de dag zelf moet worden gedragen. Dat lijkt heel leuk maar vrijwel altijd zijn die shirts in kleuren waar je normaal gesproken nog niet dood in gevonden wilt worden, zoals helgroen of donkerblauw met gele strepen. Deze keer kregen we er zelfs twee, een knalgele en een kleur blauw tussen lichtblauw en donkerblauw in.

De gele was voor vandaag en de groepsfoto ziet er dus ongeveer uit zoals de foto...