Het is vandaag precies een jaar geleden dat mijn vader is overleden. Hij werd in de nacht van woensdag de 10e november plotseling onwel en werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Daar raakte hij in een coma en is niet meer bij kennis geweest.

Enkele dagen eerder had ik nog een laatste mailtje van hem gekregen wat ik zorgvuldig bewaar en nog heel regelmatig even lees. Het mailtje begint met:

Waren vandaag in Rijnsburg voor de verjaardag van Je Vrouw en Zoon,
gefeliciteerd met beiden dat we er nog maar lang getuige van mogen zijn.

De rest was zoals meestal een verslag van de wedstrijd van Quick Boys van de afgelopen zaterdag, maar hij had het er ook over dat hij er al weer naar uit keek om over vier jaar weer samen te gaan. Want net als ik miste hij onze zaterdagmiddagen die we al zo’n vijfentwintig jaar samen op de voetbalvelden van de Zaterdag Hoofdklasse doorbrachten.

Helaas, het zal nooit meer worden zoals het was.