Het was vandaag alweer een ongelukkige dag want hij begon met een heel triest mailtje vanuit Nederland dat mijn Tante Bep is overleden. Ze was al ernstig ziek en lag in het ziekenhuis toen ze in de nacht van zaterdag op zondag in haar slaap overleed. En dat is dus voor de tweede keer in drie weken tijd dat we zo’n droevig bericht krijgen.

Voor mij zijn Tante Bep en Ome Jan altijd heel speciaal geweest want in mijn kortstondige studententijd zat ik bij hen op kamers, in hun flat aan de Franselaan in Rotterdam West. Ik heb me daar in die anderhalf jaar heel erg thuis gevoeld en als ik ze later weer zag haalden we altijd herinneringen op aan de prakkies rooie kool waar ik verzot op was, en hoe we gelachen hebben als Ome Jan zondagsavonds om elf uur de voorzitter van Sparta belde om te vragen “wat of Sparta die middag had gedaan”.

Ome Jan is al jaren geleden overleden en nu is Tante Bep er dus ook niet meer. Maar de goeie herinneringen heb ik nog steeds en ik zal zeker nog heel vaak aan ze terugdenken. Ik wens mijn familie en in het bijzonder mijn neven Aad en Rene en mijn nicht Marjan heel veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies.