Het is de afgelopen week steeds beter gegaan met mijn zere kakement (ik mag van Riet geen smoel meer zeggen). De pijn van de beschadigde zenuw was al na twee dagen vrijwel weg, alleen tijdens het eten en met name als ik stevig moest kauwen deed het af en toe nog flink pijn. Ook dat is de afgelopen dagen langzaam aan minder geworden en sinds twee dagen kan ik zelfs weer een beetje normaal eten. En slapen gaat ook een stuk beter nu ik niet meer steeds wakker wordt van de pijn die opspeelt omdat ik met de zere kant van mijn gezicht het kussen raak.

Vandaag moest ik weer naar de kaakchirurg in Makati, voor controle maar ook om de hechtingen te laten verwijderen. Ze zag aan mijn gezicht meteen al dat het een heel stuk beter met me ging, en bij inspectie was ze ook heel tevreden. De wond die na de eerste operatie door het zweren weer open was gegaan is nu helemaal dicht en is goed aan het genezen. Ik hoef dan ook niet meer terug te komen, ik hoef alleen de Vitaminekuur nog maar af te maken om de beschadigde zenuw te versterken.

Riet is zoals ik al meldde gisterochtend vroeg in Nederland gearriveerd. We hebben angstvallig geprobeerd om haar bezoek geheim te houden want ze wilde dat een verrassing zou zijn voor haar moeder. En als ik de berichten zo lees dan is dat aardig gelukt...