Ochtenritueel
donderdag 20 maart 2014
Het eerste onderdeel van mijn ochtendritueel als ik ‘s morgens beneden kom is zorgen voor de katten. Dat hoef ik zelf niet te onthouden, daar herinneren ze me wel aan. Abby ligt steevast al voor de slaapkamerdeur en Monster wacht me tegenwoordig op onder aan de trap.
De bedoeling is dan uiteraard dat ik ze wat te eten geef waar vooral Monster me altijd luidruchtig aan herinnert en zelfs als ik die klaagzang niet door heb dan wordt het wel duidelijk doordat ze op nadrukkelijke wijze heen en weer gaat lopen tussen de etensbak en de kast waarin de zak met kattebrokken staat. Ik krijg altijd de indruk dat het er niet eens zo zeer om gaat dat ze te eten krijgen, want Estela geeft ze hun portie blikvoer als ik weg ben, maar meer dat er wat in die lege bak zit.
Zo gauw ik aan die voorwaarde heb voldaan gaan de beide dames op de keukenvloer met elkaar liggen dollen terwijl ik mijn brood sta te smeren, maar soms dan willen ze meteen naar buiten. Toch zullen ze nooit als gekken de tuin in stormen zo gauw ik de deur open doe, ze speuren eerst door de open deur de omgeving af om te zien of er geen gevaar dreigt om dan voorzichtig naar buiten te sluipen.
Aan het gedrag van Monster op die momenten kun je goed zien dat ze afstamt van wilde katten. Als ze eenmaal buiten staat is het eerste wat ze doet een hoger punt opzoeken om vandaar een minuut of wat de omgeving af te speuren. Soms springt ze op de tafel, soms op de bank, maar altijd zie je die nek omhoog gaan en het koppie speurend in de rondte gaan. En dan springt ze bovenop Abby terwijl die nietsvermoedend langs komt lopen...
En vandaag was weer een bijzondere dag want achtentwintig jaar geleden werd onze oudste zoon geboren. Van harte gefeliciteerd, Robin!
