Bij een project zoals ons Malampaya project gaat Shell niet over één nacht ijs en zijn er gaandeweg de ontwikkeling vele punten waarop er gekeken wordt naar de status en of het wel verantwoord is om door te gaan. Er wordt dan gekeken naar de economische haalbaarheid, want dat kan gaandeweg veranderen, naar technische uitvoerbaarheid en jawel, naar de gevolgen voor het milieu.

Het was vandaag weer een mooie dag voor ons Malampaya project want er is weer zo’n mijlpaal te vieren. De afgelopen week is er door een onafhankelijke commissie, bestaande uit mensen van alle drie de partners in ons project (Shell, Chevron en de Filippijnse oliemaatschappij PNOC) onderzoek gedaan naar de status van ons project om te zien of we klaar zijn voor de daadwerkelijke uitvoering. En we zijn (alweer) met vlag en wimpel geslaagd.

Er waren wel wat op en aanmerkingen maar dat waren allemaal kleine dingetjes en ik had de indruk dat die meer waren opgesteld om toch wat te zeiken te hebben dan dat het nu daadwerkelijk aanmerkingen waren. We kregen een dikke pluim en de commissie was met name tevreden over de competentie van het project team. Aan het eind van de vergadering waarin de resultaten werden gepresenteerd kreeg ik dan ook spontaan het Meneer Kaktus gevoel, oftewel “Applaus voor jezelf!”...