Kaaskop...
donderdag 11 december 2014
Complete chaos op de weg vanmorgen vroeg vanwege de wegwerkzaamheden aan Commerce Avenue, de weg die van onze Village naar het kantoor loopt. Op het laatste stuk waren van de drie rijbanen er twee afgesloten en moest de hele ochtendspits dus over een enkele rijbaan geperst worden, vlak voor een van de drukste kruispunten bij ons in de buurt. Er is hier zoals ik al eerder vertelde geen enkele consideratie voor automobilisten op weg naar hun werk zoals in Nederland waar dergelijk werk voor de ochtendspits zou worden onderbroken.
Af en toe ga ik met collega’s tussen de middag ergens een hapje eten en vanmiddag gingen we naar een Filipijns restaurant. Ik schrijf weinig over het Filipijnse eten en dat is hoofdzakelijk omdat er weinig goeds over te melden is. Van alle landen in deze regio is de Filipijnse keuken beslist de minste en daarom eten we ook niet vaak “echt” Filipijns maar zoeken we ons heil bij restaurants met een“buitenlands” menu.
Deze keer dus een Filipijnse lunch, en aangezien het restaurant er op zich prima uitzag en het menu ook ging ik er toch gematigd optimistisch voor zitten. Bij het bestellen ging het meteen al mis want het visgerecht wat ik op het oog was leverde (ik was niet eens verbaasd) het gebruikelijke “Sorry Sir, that is not available” op. Het werd dus een gerecht wat volgens het menu bestond uit stukjes mals rundvlees zonder bot (dat staat er hier altijd uitdrukkelijk bij) met een pittige kokosnootsaus, met vooraf een soep die op het menu stond als “Binakol”, een soort kippensoep ook met iets van kokosnoot en mais.
Mijn hoofdgerecht kwam als eerste op tafel, niet eens zo heel vreemd want het was tenslotte een Filipijns restaurant, en het bestond uit twee satestokken met op elk drie enorme hompen rundvlees. Daarna kwam de soep die op zich smakelijk was maar er dreef een stuk maiskolf in. Wat doe je daar nou mee, vis je dat eruit met je vingers om af te kluiven, of probeer je de mais eraf te peuteren terwijl het in de soep drijft? Je ziet, Filipijns eten is nog niet eens zo eenvoudig...
Toen de soep op was begon ik aan het rundvlees en dat was ronduit koud. Het kon nooit zo erg afgekoeld zijn in die paar minuten dus het moet al koud geweest zijn toen het op tafel kwam. Op mijn opmerking dat het ook wel een beetje veel was kreeg ik te horen dat de meeste gerechten op het menu goed waren voor twee tot drie personen. Nou gaan Filipino’s altijd uit eten in groepen en worden gerechten altijd door iedereen gedeeld, maar wat als je nou de enige bent die dat gerecht wilt bestellen? Het rundvlees was daarbij ook nog eens niet bepaald smakelijk, zo taai als wat en zoals ik al had geconstateerd veel te veel.
Kortom wat mij betreft was deze lunch geen reclame voor de toch al niet geweldige Filipijnse keuken. En ik ben al niet zo van het buiten de deur lunchen, in dat opzicht ben ik nog steeds heel erg Nederlands. Mijn collega’s zien het vrijwel iedere dag grijnzend aan, “Zit-ie weer met zijn brood met kaas”...
