Eergisteren is de ongedierte bestrijdingsdienst langs geweest maar veel heeft dat niet geholpen want gisteren waren de mieren al weer terug. Deze keer besloten we ze definitief de oorlog te verklaren en het ultieme wapen in de strijd te gooien. Het was een tip van onze buurvrouw, vergelijkbaar met de lokdoosjes die we in Nederland hebben, alleen is het doosje hier van doorzichtig plastic.

Riet heeft een flinke voorraad van die lokdoosjes gekocht en gisteravond hebben we de eerste twee geplaatst op de grootste slagvelden, het aanrecht en het pannenkastje. Het effect was duidelijk merkbaar want de mieren kwamen er op af als vliegen op de stroop (een aardige vergelijking, vind ik zelf ook). Het is nu de bedoeling dat al die mieren in aanraking komen met het vergif uit de doosjes, dat meenemen naar hun nest en zo vervolgens zichzelf uitroeien. Vanmorgen waren er al duidelijke signalen te zien dat het middel werkt, er waren talloze slachtoffers gevallen onder de invasie troepen en er was al aanmerkelijk minder beweging bij hun infanterie.

Tevreden stapte ik dan ook in de auto om naar mijn werk te gaan, maar helaas, die weigerde dienst. De accu had niet meer voldoende fut om de startmotor in beweging te krijgen, en ik was daar zelf de schuld van. Gisteravond heb ik een tijdje zitten spelen met de nieuwe carkit, maar zonder de auto te starten. De airco stond daarbij wel lekker al die tijd te loeien en bovendien vergat ik de binnenverlichting uit te doen die dus de hele nacht heeft gebrand. Tel daarbij op dat we vrijwel alleen maar kleine stukjes rijden en de accu sowieso al niet echt lekker oplaadt en vervolgens kun je lopend naar je werk.

Gelukkig kwam al na tweehonderd meter een collega langs rijden die me een lift aanbood naar kantoor. En dankzij de garage doet de auto het inmiddels weer.