Door een merkwaardige constructie heb ik op dit moment twee bazen. In het project waar ik voor werk heb ik een baas voor de dagelijkse gang van zaken, maar voor de personeelsadministratie heb ik een andere baas. Die laatste heeft helemaal niets te maken met ons project en is niet eens gestationeerd in Manila, hij zit in Kuala Lumpur. Mijn “administratieve” baas in Kuala Lumpur is mijn ouwe maat Robbie, en wij kennen elkaar inmiddels al een heel poosje. Robbie’s Russische vrouw Inna kennen we ook al lang want zij was een collegaatje van mij op Sakhalin.

We waren voor vanavond uitgenodigd bij Robbie en Inna thuis voor een barbecue. Hun huis, gelegen in de wijk Bangsar op een paar minuten van het Hilton Hotel, is nogal bijzonder. Om te beginnen is het gigantisch, met zeven slaapkamers en een woonkamer die twee verdiepingen hoog is, met zo’n ronde Dynasty trap erin naar de bovenverdieping. Het beslaat de bovenste tweeverdiepingen van het gebouw en heeft daarom ook twee lifttoegangen, een op de dertiende en een op de veertiende verdieping. Maar het meest bijzondere is het dakterras, wat qua oppervlakte ongeveer net zo groot is als de oppervlakte van een doorsnee Nederlands huis inclusief de tuin.

Jammer genoeg barstte er halverwege de avond een enorme onweersbui los waardoor we ondanks dat we in het paviljoentje zaten te eten noodgedwongen naar binnen moesten verkassen. Dat was overigens nadat Riet tot de ontdekking kwam dat haar tas nog ergens op het terras lag. In de regen. Met de klep open...