Ondanks dat het behoorlijk laat geworden was gisteravond, of eigenlijk vannacht, moesten we vandaag om acht uur al weer paraat staan voor de tweede dag van onze teambuilding. En het begon al meteen serieus ook want de resultaten moesten worden gepresenteerd van di discussies van de verschillende teams waarin we gisteren waren onderverdeeld. En uiteraard was ik van ons team weer de pineut om die presentatie te doen.

Gelukkig was ik niet alleen want er waren twee presentatoren per team, maar de presentatie moest wel zeven keer gedaan worden omdat er nog zeven andere teams waren. En het valt niet mee om zeven keer achter elkaar hetzelfde verhaal af te steken en dan ook nog zeven keer een discussie erover te voeren. We waren er tot aan de lunch zoet mee.

De middag zouden we naar buiten gaan en daar vier groepsspellen doen, allemaal met een bepaalde bedoeling. Eerlijk gezegd heb ik een pesthekel aan die spelletjes want hoewel ze pretenderen nuttig te zijn voor het verbeteren van de onderlinge samenwerking geloof ik daar geen reet van, het is meer een “Spel zonder Grenzen” (iedereen die jonger is dan veertig vraagt maar aan zijn moeder wat dat is). En dat werd er niet beter op toen net voordat we aan een spel zouden beginnen waarbij we toch al nat zouden worden (het vullen van een ton met zeewater, aangedragen met lekke emmers).

Het spel werd net uitgelegd toen al een tijdje dreigende stortbui besloot neer te gaan vallen en we waren binnen twee minuten totaal doorweekt. Het enige voordeel was dat het spel het nu niet erger kon maken. Riet zat op dat moment met een paar vriendinnen ook op het strand bij de Beach Club, en die gingen toen het begon te stortregenen gauw naar binnen om daar een cocktailtje te drinken...

Affijn, ‘s avonds was er een feestavond in de Beach Club aan het strand en dat begon heel gezellig maar al snel moesten we naar binnen verkassen omdat er alweer een bui losbarstte. Het werd zelfs nog erger gedurende de avond want om een uur of half twaalf veranderden de buien in een heuse tyfoon en werden we zelfs op het overdekte terras zeiknat. En wat ik niet voor mogelijk had gehouden, doordat onze kleren vochtig waren geraakt en de wind flink was aangewakkerd hadden we het koud!

Overbodig te zeggen dat we vroeger op bed lagen dan gepland...