Gisteravond laat kwam dan eindelijk het verlossende nieuws waar we de hele dag op hebben zitten wachten. Martin had zijn afstudeerscriptie gepresenteerd en het eindresultaat was een zeven, oftewel een dikke voldoende. En dat betekent dat hij is afgestudeerd!

Door alle heisa rond het feit dat heel veel Hogescholen hun eisen naar beneden bijstellen om maar zoveel mogelijk studenten te laten slagen (en zo een goeie naam te krijgen voor het aantrekken van nieuwe studenten) zijn voor veel studies de afstudeereisen verhoogd, en dat had ook voor Martin gevolgen omdat hij nu naar de nieuwe normen beoordeeld werd. Gelukkig maakte het uiteindelijk weinig verschil voor hem en is hij nu dan toch eindelijk klaar, zij het wel met een paar weken vertraging.

De afgelopen maanden is hij vooruitlopend op het resultaat alvast aan het solliciteren geslagen en hoewel hij nog niet eens officieel was afgestudeerd had hij toch al drie aanbiedingen in de knip. Daar zat ook nog eens de baan bij die hij heel graag wilde hebben, en daar heeft hij dan ook voor gekozen. Daarover later wat meer als ik er zelf wat meer van weet, maar een beter begin van zijn loopbaan had hij zich niet kunnen wensen.

En zo zijn dus allebei mijn zoons zonder dat ik dat ooit bewust heb gestimuleerd toch in mijn voetsporen getreden, in de wereld van de IT. Dit is dan ook geschreven door een hele trotse vader…