Voordat we in augustus naar Nederland kwamen had ik geprobeerd de jaarlijkse reünie met mijn ouwe Shell makkers te organiseren, maar dat liep helaas spaak. Vrijwel allemaal waren ze net die tijd op vakantie en het traditionele evenement leek dus dit jaar niet door te kunnen gaan.

Twee maanden geleden besloot ik een nieuwe poging te wagen voor december, en het lukte na een heleboel heen en weer gemail en de vele feestdagen toch nog om een datum te prikken waarop we allemaal konden. Dat was vandaag, en daarmee blijft de traditie dat het ieder jaar weer lukt om een avondje bij elkaar te komen mooi in stand.

Ook dit jaar was het verzamelpunt weer Café ″De Doelen″ in Rotterdam. Toen ik daar aankwam was alleen Karel al aanwezig, maar het duurde geruime tijd voordat de rest arriveerde. Ik begon me zelfs al zorgen te maken of ze de afspraak niet vergeten waren, maar even later kwamen vlak na elkaar Walter, Frans en Willem ook binnen.

In eerste instantie overwogen we om vanwege het barre weer maar gewoon te blijven waar we waren en in het cafe wat te eten, maar aangezien er inmiddels nogal een luidruchtige zangeres was begonnen om haar imitatie van een politiesirene ten beste te geven besloten we om toch maar ergens anders te gaan eten.

Het zou Italiaans worden, maar dat viel nog niet mee. Het eerste restaurant bleek gesloten en het tweede zat bomvol, en we konden uiteindelijk pas na een niet geplande lange wandeling bij het derde terecht. Gelukkig was het eten er prima, en het enige minpuntje van de avond was eigenlijk dat onze nestor Joop deze keer verstek moest laten gaan. Maar ook met zijn vijven werd het zoals ik wel verwacht had weer ouderwets gezellig.

Volgend jaar weer, maar dan hopelijk wel weer in de zomer.