Iedere grote vergadering die wordt gehouden bij Shell begint tegenwoordig met een vast onderdeel, iemand wordt van tevoren aangewezen als vrijwilliger om een kort praatje te houden over iets wat betrekking heeft op gezondheid, veiligheid en milieu. De bedoeling hiervan is dat we voortdurend worden herinnerd aan het feit dat we daar alert op moeten zijn, zowel op het werk als privé. De onderwerpen die worden gekozen variëren heel sterk, sommige zijn werk gerelateerd, andere gaan over zaken die van belang zijn voor ieders gezondheid of veiligheid.

Tot welke categorie ik het onderwerp van vandaag moet bestempelen weet ik niet maar volgens mij had het betrekking op allemaal. Een van mijn Filipijnse collega’s kwam in de Leadership Team vergadering van vandaag met als onderwerp de naderende verkiezingen op de Filipijnen. Het ging alleen niet zozeer over de verkiezingen zelf maar over de randverschijnselen. Ik hoorde het aan en viel zowat van mijn stoel van verbazing. Luister en huiver!

Het zijn hier niet zozeer de landelijke verkiezingen die problemen veroorzaken als wel de lokale verkiezingen, en dan moet je denken aan gouverneurs en burgemeesters. Wat blijkt nu, iemand die ″de macht″ heeft, en dat moet je hier zelfs voor een burgemeester letterlijk nemen, wil die liefst niet meer kwijt en zal er alles aan doen om te worden herkozen. En ook dat ″alles″ moet je letterlijk nemen. Een voorbeeld? Bij een van de vorige lokale verkiezingen was de vrouw van een tegenkandidaat voor een positie van gouverneur met een delegatie van bijna zeventig mensen, inclusief vrouwen, kinderen en journalisten, op pad voor de verkiezingscampagne toen ze onderweg werden overvallen door een groep ″Partizanen″ die de hele groep tot de laatste man hebben uitgemoord, inclusief de kinderen.

Deze zogenaamde Partizanen zijn niets meer of minder dan tot de tanden bewapende privé legertjes van de lokale machthebbers. Ze worden in verband gebracht met terrorisme, gewone en verkiezingsfraude, bedreigingen en ze schrikken dus ook niet terug voor moord. Op de bovenstaande kaart uit 2010 kun je zien hoe het gesteld is met die Partizanen. Het linkerkaartje geeft aan hoeveel van die groeperingen er in totaal in een bepaald gebied zijn en het rechter kaartje geeft aan hoeveel er daarvan daadwerkelijk actief zijn. Manila is het gele gebiedje in de blauwe cirkel en zoals je kunt zien is Manila ″schoon″. Dat geldt echter niet voor de omgeving, en tot grote verbijstering van zelfs mijn Filipijnse collega’s blijkt een van de veiligste gebieden nota bene helemaal in het doorgaans rumoerige Zuiden te zijn, op Mindanao.

Hoewel de verkiezingen pas over een paar aantal maanden zijn is de politie inmiddels al een grootscheeps offensief begonnen tegen die Partizanen groepen en volgens een bericht wat we vandaag op het werk ontvingen zijn er nu al zestig van die groepen ontmanteld bij diverse grote operaties. Daarbij heeft de politie hier hulp gekregen van de politie van New York die uiteraard de nodige ervaring hebben met gewapende bendes. President Aquino lijkt dus serieus werk te maken van zijn belofte om een einde te maken aan het wijdvertakte verkiezingsgeweld.