Voor Riet zitten haar drie weken Nederland er ook al weer op, gisteravond is ze vanaf Schiphol vertrokken voor de eerste etappe van de vliegreis naar Manila. De reis met KLM gaat nog steeds in twee etappes, er is een tussenstop in Taipei op Taiwan waar wordt bijgetankt en van bemanning gewisseld. Altijd vervelend omdat je er dan eigenlijk al bijna bent, en veel meer dan eruit, door de security check en weer terug naar binnen doe je niet. Nou ja, Riet zou Riet natuurlijk niet zijn als ze niet van de gelegenheid gebruik zou maken om snel effe een peuk op te steken...

Vanmiddag om een uur of half vier keek ik op de KLM website en zag bij de vluchtgegevens dat het vliegtuig ruim een half uur te vroeg in Taipei was geland, en het was daar ook vroeger dan gepland vertrokken voor het laatste stukje van twee en een half uur naar Manila. Die voorsprong werd echter teniet gedaan doordat het vliegtuig vanwege het drukke vliegverkeer boven de luchthaven niet meteen kon landen maar eerst een paar rondjes moest draaien.

Voor mij kwam dat overigens niet slecht uit. Ik was namelijk aan de late kant vertrokken naar de luchthaven om Riet op te pikken en dan zul je altijd zien, is het onderweg ontzettend druk. Daar is weinig aan te doen, alternatieve routes zijn er niet, dus ik moest me onderweg verbijten en hopen dat ik nog op tijd zou zijn. Dat was gelukkig het geval; de vlucht stond was net geland toen ik eindelijk aankwam en dan duurt het altijd nog even voordat de eerste passagiers naar buiten komen.

Riet zat helemaal voorin en ze was dus vrijwel als eerste overal doorheen, ik hoefde amper tien minuten te wachten toen ik haar al zag komen. Op de terugweg naar huis was het gelukkig een stuk minder druk en om half negen zat Riet al weer buiten op ons terras. „Weet je,” zei ze, „dit is echt thuis komen”...