Vanmiddag om even over een landde vlucht EK147 vanuit Dubai op Schiphol en ik ben dus weer terug in Nederland na twee heel voorspoedige vliegreizen. De vlucht van Dubai naar Amsterdam verliep zelfs zo gladjes dat ik halverwege het luikje van het raam even opendeed om te zien of we soms niet nog stil stonden op de grond...

Gisteravond voor vertrek zag het er overigens helemaal niet naar uit dat de reis soepel zou verlopen, sterker nog, het zag er even naar uit dat het helemaal niet door zou gaan. En dat lag niet aan de net gepasseerde tyfoon, nee, het lag aan mijn via het bedrijf geregelde transport naar de luchthaven zonder enige vorm van communicatie niet op kwam dagen.

Klokslag half negen was er nog steeds geen auto gearriveerd en dat betekent rottigheid, want ze zijn of te vroeg of ze komen helemaal niet. Ik had zoals altijd een telefoonnummer gekregen van de chauffeur maar die bleek onbereikbaar. Toen ook het telefoonnummer van de dispatcher niet bleek te werken veranderde mijn ongerustheid in lichte paniek.

Ik kreeg iemand van Shell Philippines te pakken die weliswaar behulpzaam was maar duidelijk geen idee had wat hij moest doen. Hij verbond me door met het vlakbij gelegen Vivére Hotel in de hoop dat die een taxi voor me konden regelen maar de receptioniste wist ook met de situatie geen raad, ze kon zelfs niet voldoen aan mijn simpele verzoek om het telefoonnummer van een taxibedrijf, wat toch in een hotel een vrij normale vraag is lijkt me.

Nu was ik echt in paniek en besloot met de auto naar de luchthaven te rijden en dan maar te zien waar ik die daar ergens kwijt kon. Ik was de Village al uit toen ik een lumineus (al zeg ik het zelf) idee kreeg. Er is een parkeerterrein aan de ander kant van het Alabang Town Center waar altijd wel taxi's staan, en ik had mazzel, er stond er precies één.

De van een zeer slecht gebit voorziene chauffeur vroeg zeshonderd pesos om me naar Terminal 1 van de luchthaven te brengen. Ik bood het mannetje duizend als hij eerst achter me aan naar huis zou rijden zodat ik mijn auto kon terugbrengen en me daarna zo snel mogelijk naar de luchthaven zou rijden. En haast was geboden want het was ondertussen al tegen negenen.

Het bleek een gouden idee want vanaf dat moment ging alles van een leien dakje. Een enkele tegenvaller was nog wel dat vanwege de tyfoon de Skyway, de snelle tolweg naar de luchthaven, dicht was en we dus een stukje moesten omrijden maar ik was desondanks toch nog dik op tijd op tijd op de luchthaven.

En nu kijk ik naar het Nederlandse nieuws wat op dit moment wordt beheerst door het tragische lot van vlucht MH17 van Malaysia Airlines, een vlucht waarmee Riet en ik goed bekend zijn want we hebben vele keren van diezelfde vlucht gebruik gemaakt. Onze gedachten gaan dan ook uit naar de nabestaanden van de vele slachtoffers.