Vandaag kwamen de eerste twee bezoekers voor dit jaar al aan. We hebben Leo en Marco ontmoet tijdens onze vakantie in China afgelopen jaar in mei, en we hebben ze met onze verhalen blijkbaar zo enthousiast gemaakt dat ze hebben besloten tot een vakantie op de Filipijnen. We hebben ze aangeboden om bij ons te logeren gedurende de dagen dat ze in Manila, een aanbod waar ze graag gebruik van wilden maken.

Vanmiddag om even na drieën vertrok ik met de auto om Leo en Marco op de luchthaven op te pikken, en ik moest zelf rijden want zondag is Lito’s vrije dag. Helemaal probleemloos ging dat niet, met name het laatste stukje waar ik vast kwam te staan in een enorme verkeerschaos door werkzaamheden. Op dat stuk varieert het aantal banen van zes als je aan komt rijden naar vier, dan naar twee, dan weer naar vier en tenslotte weer terug naar twee.

Twee fuiken dus waar een grote hoeveelheid verkeer zich doorheen moest persen en over die laatste kilometer deed ik daarom een half uur terwijl het maar twintig minuten had gekost om van huis bij de luchthaven te komen. Parkeren leverde in eerste instantie ook al problemen op omdat alle parkeerterreinen buiten stampvol stonden. Maar wat denk je, er is tegenwoordig een enorme parkeergarage die direct aansluit op het terminalgebouw, en daar was plek zat.

Desondanks was het vliegtuig al geland toen ik in de aankomsthal arriveerde. Voordeel was wel dat ik nu niet lang op Leo en Marco hoefde te wachten. En daarbij bleek ook weer hoe makkelijk het is als je een Nederlander bent want de mannen vonden me, ondanks dat ik wat achteraan de menigte wachtenden stond, toch heel makkelijk. Ik stak namelijk ruim boven alles uit...