Gistermiddag en vanmorgen heb ik cursus gegeven op de Yard, en klokslag twaalf uur stond de shuttlebus al weer klaar om me terug te brengen naar Alabang. Het lijkt misschien een beetje raar om midden op de dag al te vertrekken, maar dat heeft twee redenen. Allereerst probeert de shuttle zo de spits in Manila te vermijden, wat ook de reden is dat de shuttle op de heenweg al vertrekt om zes uur in de ochtend, en de tweede reden is dat dezelfde chauffeur terugrijdt die ook de ochtendrit heeft gedaan en er moet rekening worden gehouden met het maximale aantal rijuren. Dat laatste is overigens niet bij de wet geregeld hier maar dat zijn de Shell regels.

Door het vertrektijdstip liep ik op kantoor wel de lunch mis en die is normaal gesproken niet te versmaden. Omdat de Yard tamelijk afgelegen ligt is het niet echt mogelijk voor iedereen om tussen de middag ergens te gaan lunchen en er wordt dus door een cateringbedrijf een lunch verzorgd. Iedereen krijgt dus tussen de middag een lunchbox en de inhoud is over het algemeen goed te nassen. Nou zul je zeggen, ”Kan iedereen niet gewoon zijn eigen kuchie meenemen voor tussen de middag?”. Ja, inderdaad, mijn vader kwam uit Rotterdam en nee, dat kan niet, iedereen gaat uit lunchen tussen de middag.

Toen ik vanavond thuis kwam had ik dus best honger, en Riet ging gauw de aardappels opzetten. Hoe die zouden uitpakken was verrassing één was dat de schil van de aardappels roze was, en de tweede verrassing was het vlees want dat was ”Kip Kiev”. Geen inheems gerecht overigens maar gekocht omdat Riet het er goed uit vond zien. Laat ik het kort houden: de aardappels waren prima, de ”Kip Kiev” was niet te hachelen…