Een tijdje geleden al heb ik aan mijn collegaatje Lab gevraagd of ze ons niet eens een keer kon rondleiden door Manila. Het was er tot nu toe nog niet van gekomen maar vandaag was het dan zover. Riet besloot op het laatste moment toch maar niet mee te gaan dus reed ik alleen naar Bicutan waar ik Lab zou oppikken. Lab kwam niet alleen, ze had haar vriendin Jenny meegenomen want die wist volgens haar overal veel beter de weg.

Met z’n drieën gingen we op pad en de eerste stop zou zijn het Coconut Palace, een gebouw wat helemaal uit Filipijns hardhout en kokosnoot schillen is opgetrokken in opdracht van Imelda Marcos (ja, die van die 2700 paar schoenen). Helaas was het gesloten  maar we konden vlakbij toch een kijkje nemen bij een paar mosselvissers. Na een bakkie koffie was de volgende stop Intramuros, het oorspronkelijke Manila wat vroeger binnen de stadsmuur lag (vandaar de naam). We bezochten daar Fort Santiago, een door de Spanjaarden gebouwde citadel en een van de belangrijkste historische plekken in de stad. Hier is onder andere de nationale held van de Filipijnen, Jose Rizal, opgesloten voordat hij werd geëxecuteerd door de Spanjaarden na een mislukte opstand.

Nadat we door de citadel waren gewandeld en het herdenkingsmuseum voor Rizal hadden bezocht gingen we op zoek naar een restaurant voor de lunch. We vonden een restaurant in een monumentaal gerestaureerd pand, met een schitterende eetzaal op de eerste verdieping. In het pand was ook nog en hotel, ook in authentieke stijl, en het huis zelf was helemaal ingericht als museum. We beraadden ons tijdens de lunch over de volgende stop want we waren achter op de planning. Het werd het Nationaal Museum, wat jammergenoeg voor het grootste deel afgesloten bleek vanwege renovaties. Toerwijl we binnen waren barstte er een hevige stortbui los maar gelukkig viel het mee, het nam al snel af tot af en toe nog een spettertje zodat de rest van de middag niet letterlijk in het water viel.

We bezochten na het museum de University of Santo Tomas, een van de oudste universiteiten van de Filipijnen. Voor de beide dames was dat een weerzien na twintig jaar want ze hadden allebei hier gestudeerd. Na een tijdje rondgewandeld te hebben en een kijkje te hebben genomen bij de kerkdienst op de campus was de voorlaatste stop de Basiliek van San Sebastian. Deze Gotische kerk is opgetrokken uit stalen platen op een stalen frame, en de buitenkant is helemaal mintgroen. Er was een dienst aan de gang en zoals blijkbaar bij alle diensten gebruikelijk is stonden de deuren gewoon open. Dat waas trouwens nodig ook want het was bomvol en de mensen stonden tot buiten aan toe.

De laatste stop van de dag was een terras langs de baai waar we naar de zonsondergang keken. Jammer dat het bewolkt was aan de horizon met flinke onweerswolken, waardoor het niet zo’n mooi spektakel werd als het had kunnen zijn. Na nog een hapje gegeten te hebben gingen we weer terug naar huis, maar dat werd een beetje een anti-climax na een leuke dag. Ik zette de beide dames onderweg af maar mede door deze omweg en het gigantisch drukke verkeer deed ik er meer dan anderhalf uur over om thuis te komen...