Trots
donderdag 12 juli 2012
Ik hoor nog regelmatig van Sakhalin, en ik vind het altijd leuk om er nieuws van te horen. Ik heb ook nog regelmatig contact met Russische collegaatjes die nog steeds voor Sakhalin Energy werken, en ook af en toe met een ouwe makker uit de Zima 3 bar die er nog altijd niet weg is. Er zijn geruchten dat Shell er weer een project gaat doen over een paar jaar, op verzoek van de Russisische regering die ondanks alles blijkbaar vindt dat we daar goed werk hebben gedaan.
En af en toe ben ik er toch trots op dat ik aan dat gigantische project heb mee mogen werken. Het jaar nadat wij er vertrokken zijn werd het eerste gas afgeleverd, en dat gebeurde met de een gastanker, het eerste van drie gigantische schepen die het vloeibaar gemaakte gas moesten gaan vervoeren naar de bestemmingen in Japan en Zuid-Korea. In de eerste maanden werd er meer gas geproduceerd dan verwacht en in dat opzicht was het project dus al een succes, ondanks de hoge kosten en het feit dat het nog wel even zal duren voordat al die kosten terug verdiend zijn.
Vandaag stond er op de Shell website een prachtige foto van een van die enorme gastankers die ik helaas dus nooit in het echt heb kunnen zien op het eiland. Wel zie ik op de achtergrond een stukje van de Jetty, de pier waaraan de schepen aanmeren om te worden geladen, en het schip voert de naam „Grand Aniva”, uiteraard refererend aan de Baai van Aniva waaraan de gasfabriek op Sakhalin ligt.
En op zo’n moment krijg ik een gevoel van trots, en ook een beetje heimwee…
