Ik had vandaag een belangrijke vergadering die de hele dag duurde. Niet dat ik dat perse vervelend vind, als het interessant genoeg is vind ik het niet erg en dat was deze zeker. Het was een vergadering met afgevaardigden van de bedrijven waar Shell op ons project mee samen werkt en het ging over de status van het project op dit moment. Voor mij zeker de moeite van het aanhoren waard.

Tijdens de vergadering maakte ik weer eens kennis met de merkwaardige eetgewoonten van de Filippijnen, ze eten namelijk vijf keer per dag. de vergadering begon om acht uur en dan wordt er wel verwacht dat je je ontbijt al achter de knopen hebt. Maar om tien uur is het de eerste snacktijd, dan is er een koffiepauze met een broodje. Geen koffiebroodje of zo, maar zo’n ding wat wij Nederlanders meer als “lunch” zouden betitelen.

Twaalf uur werd de lunch geserveerd, en dat zijn dan uiteraard geen broodjes maar wat wij Nederlanders een warme maaltijd zouden noemen. Kip of vis met rijst en wat hier voor gekookte groente doorgaat (het is warm en net net meer rauw). Dat zit er in en is net lekker aan het zakken, dan gaat om twee uur de deur weer open en komen er alweer een paar dozen met vreet naar binnen voor de tweede snackronde van de dag. Deze keer zijn dat dan zoete broodjes met een laag gesnipperde kaas er op.

En ondertussen was er een papier rond gegaan waarop je kon aangeven of je met het diner mee wilde vanavond. Ja, want na zo’n dag vergaderen heb je natuurlijk hartstikke honger...