Gisteren heb ik al verteld dat er inmiddels toch het een en ander in gang is gezet, maar dat heb ik allemaal gehoord van mijn bazen want van zowel Personeelszaken als van het bemiddelingsbureau hoorde ik tot vandaag helemaal niks. Ik stuurde de afgelopen dagen regelmatig mailtjes met vragen om opheldering en wat de stand van zaken nu is maar er kwam helemaal niks terug. Er heerste volledige radiostilte en die twee van Personeelszaken die even verderop op dezelfde verdieping zitten als ik die slopen zowat langs mijn bureau als ze ergens naar toe moesten.

Vanmorgen kreeg ik dan eindelijk een mailtje van het bemiddelingsbureau maar daar werd ik nog steeds niet vrolijk van. Ze weten zelf ook nog steeds niet hoe het zit maar we moeten er maar rekening mee houden dat die ACR kaart van Riet nog zeker twee tot drie weken weg blijft. En er stond ook in dat de ACR kaart nog „under review” is, waarbij ik me afvraag of er soms nog steeds iets niet klopt. Op een mailtje met de vraag wat ze daar precies mee bedoelen kreeg ik tot nu toe uiteraard weer geen antwoord.

Zelf heb ik ondertussen het vermoeden dat we het slachtoffer zijn van een politiek spelletje tussen Shell en het Bureau van Immigratie. Het is met het krijgen van een visum hier namelijk net als met alles wat officieel geregeld moet worden, als het snel moet dan moet er geschoven worden. Shell heeft echter hoog in het vaandel staan dat er niet wordt meegewerkt aan omkoping en corruptie, en dat wordt erg hoog opgenomen. Daar zijn ze bij Immigratie natuurlijk helemaal niet blij mee en daarom duurt een visum aanvraag voor iemand van Shell pakweg twee maanden terwijl het normaal gesproken ook in een paar dagen kan.

In ons geval was er zoals gezegd zelfs sprake van een urgentieverklaring maar die bleek helemaal waardeloos, en de enige verklaring die ik daarvoor heb is dat iemand bij Immigratie nijdig was dat Shell zo zonder te dokken toch dacht een voorkeursbehandeling te krijgen. Die persoon of misschien zelfs wel personen hebben deze keer waarschijnlijk gewoon gedacht „Stort maar in de gehakt!” en hebben de urgentieverklaring naast zich neergelegd, lekker om Shell dwars te zitten. Alleen jammer dat ze daarmee Shell niet hebben maar ons persoonlijk, al zal ze dat uiteraard een dikke worst zijn.

Bewijs voor dit alles heb ik natuurlijk niet maar we weten zo langzamerhand hoe het er hier aan toe gaat...