Ik kon me bijna niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst een bezoek heb gebracht aan de Keppel Scheepswerf in Subic waar op dit moment het nieuwe platform wordt gebouwd voor ons project. Ik dacht ergens in mei maar toen ik in mijn agenda terug bladerde zag ik dat dat eind maart was geweest, en dat is dus bijna een half jaar geleden. Er waren in de tussentijd geen heel erg dringende redenen voor een bezoek aan de “Yard” geweest, maar er lag nu een verzoek om training te geven aan mensen die het laatste half jaar voor ons project zijn komen werken.

De training sessies werden gepland voor morgen dus vertrok ik vandaag samen met twee collega’s om twee uur vanmiddag met de shuttlebus naar Subic. Over de reis kan ik kort zijn, die is lang en saai. Het duurt alles bij elkaar minstens drie en een half uur om er te komen, afhankelijk van de verkeersdrukte onderweg, en er zijn al gevallen bekend waarbij de reis niet minder dan acht uur duurde. Mijn persoonlijke record staat op zes en een half uur maar gelukkig viel het vandaag mee want we werden even na zessen, dus na iets meer dan vier uur, afgezet bij ons hotel.

Het Moonbay Resort staat niet erg hoog op mijn lijst van favoriete hotels. We zitten daar weliswaar altijd in kleine appartementjes maar de inrichting is zowel sober als somber (veel donkere kleuren, donkere meubels en weinig daglicht), en last but not least, het stinkt er altijd. En dat laatste was ook nu weer het geval, zij het dat het niet zo erg was als ik inmiddels gewend ben. En een andere meevaller deze keer was dat ik helemaal geen insecten heb gezien, zelfs geen muggen. Muggen waren er de vorige keren altijd, maar zo erg als de allereerste keer dat ik er overnachtte toen de hele kamer vol zat met zwarte vliegjes is het gelukkig niet meer geweest.

Minder stank dus en geen insecten, maar toch was er een probleem. De televisie had wel geluid maar er was geen beeld, of je moet het verspringen van het scherm van rood naar wit naar groen naar geel beeld willen noemen. De eerste persoon die ernaar kwam kijken kon het niet oplossen, er moest een monteur bij komen en die constateerde dat de televisie kapot was. Nou was het zo’n flatscreen die aan de muur was bevestigd, dus ik verzoende me al met het idee van geen televisie, maar het viel mee. Tien minuten later werd er een hele nieuwe flatscreen binnen gedragen en een half uurtje later was die aan de muur geschroefd.

Misschien dus niet het beste hotel waar ik ooit heb gezeten maar ze weten wel van aanpakken...