Dikke paniek vandaag! Het begon met op zich goed nieuws, want Riet moet morgenochtend naar het Bureau van immigratie voor de afhandeling van haar visum en dan krijgt ze als het goed is ook meteen haar paspoort terug. Ze moet er dan wel persoonlijk verschijnen ( “niet in korte broek en geen slippers” ) voor het maken van foto’s en vingerafdrukken, en daar is ze een beetje nijdig over want ik hoefde dat om onduidelijke redenen niet te doen. Maar goed, het betekent in principe wel dat ze op tijd voor onze vakantie haar paspoort heeft.

De paniek ontstond vanmiddag toen onze chauffeur Lito haar erop attent maakte dat onze auto morgen helemaal de stad niet in mag. Manila kent namelijk een Number Coding Schema wat een regeling is om de hoeveelheid verkeer te beperken door iedere auto afhankelijk van het eindcijfer van je nummerplaat op een vaste dag te verbieden te rijden in bepaalde delen van de stad. En die vaste dag is voor ons donderdag want onze nummerplaat eindigt op een “8”.

Ik probeerde snel een auto van de zaak te regelen maar dat ging niet meer, en dat dacht ik al wel want het is daarvoor veel te kort dag. Een van onze vrienden zou uitkomst kunnen bieden maar de meesten hebben hetzelfde probleem, vrijwel niemand mag op donderdag rijden. Restte niets anders dan te proberen een taxi te regelen, en dat was nog even zoeken want niet ieder taxi bedrijf staat hier als betrouwbaar te boek. Gelukkig vond ik er een en er zou dus morgenochtend om acht uur voor de deur staan.

Wat denk je, ik had nog niet opgehangen of Riet belt. Ze had toch een vriendin gevonden die wel mag rijden morgen en die was bereid om voor een dagje van auto te ruilen. Kon ik de taxi dus weer afbellen maar gelukkig is het vervoersprobleem nu opgelost. Zo zie je maar weer, zelfs de simpelste dingen leveren hier vaak nog een probleem op.

Vanavond was het overigens weer Quiz Night in de Union Jack Tavern en we deden het een stuk beter dan vorige week. We werden tweede met als prijs vijftienhonderd pesos aan waardebonnen en een fles wijn...