Filipijnse dag...
dinsdag 25 november 2014
Riet had het niet naar haar zin vandaag want ze had zoals ze het zelf noemde een "Filipijnse dag", zo'n dag waarop alles moeizaam verloopt en niks meezit.
Het begon vanmorgen op het bureau van de Filipijnse rijksdienst voor het wegverkeer waar ze haar nieuwe rijbewijs vandaag moest ophalen. Twee weken geleden was ze daar al geweest om alle benodigde formulieren in te leveren en alle noodzakelijke handelingen (onder andere potje piesen onder toezicht) te verrichten. Haar rijbewijs was ingenomen en ze had een vodje papier gekregen wat als tijdelijk rijbewijs dienst moest doen.
Aangekomen op het bureau vanmorgen kreeg ze een heel verhaal te horen waar ze weinig van snapte maar het kwam er op neer dat het rijbewijs er niet was of nog niet klaar was. Normaal gesproken is Lito er voor de broodnodige vertaling maar die kon de auto nergens kwijt en moest dus noodgedwongen rondjes blijven rijden. Wel kreeg Riet een telefoonnummer waar ze volgende week naar toe moet bellen om te informeren hoe het met het rijbewijs staat. De geldigheid van het vodje is wel verlengd tot februari, maar of dat geruststellend is...
Een ander noodzakelijk nieuw document is een nieuw paspoort, wat ze beslist moet hebben voordat ze naar Nederland reist want haar huidige paspoort is als ze terugkomt in januari geen zes maanden meer geldig en dan krijgt ze hier grote problemen als ze terugkomt. Ze was dat effe vergeten en wilde alles vandaag dus even snel regelen.
Het aanvraagformulier kon online worden ingevuld, dat ging gemakkelijk, maar voor de Ambassade moet er een afspraak gemaakt worden. Het nummer op de Ambassade gaf geen gehoor dus probeerde ze het later nog eens. Ook de tweede keer was er geen gehoor en toen ze voor de derde keer belde wilde de telefoniste alweer dat onbereikbare nummer doorgeven maar toen Riet er snel tussendoor opmerkte dat dat nummer onbereikbaar was zei de ambassade-muts dat ze haar dan wel even zou doorverbinden. En dan vinden ze het gek dat je bloeddruk hier hoog wordt!
Een afspraak werd geregeld voor morgenmiddag dus nu kon ze de volgende hindernis gaan nemen, het kopen van een extra bed voor de gasten die we krijgen begin volgend jaar. Ze had al een bed uitgezocht en dacht dus snel de aanschaf te kunnen regelen maar het juiste mannetje was er even niet. Na een bakkie en nog een kwartier wachten kwam het mannetje eindelijk, maar van dichtbij bleek het bed niet meer dan een paar dunne buizen als bodem te hebben en een matras van twee centimeter dik. Kortom, geen geschikte brits voor een persoon van doorsnee Nederlands formaat. Wordt dus vervolgd.
Over de aardappelen die gedeeltelijk wel en gedeeltelijk niet gaar wilden worden vanavond zullen we het maar niet hebben, maar ik heb toch nog wel even stennis geschopt toen ik zag dat ze op het aanvraagformulier voor haar nieuwe paspoort mijn naam als "Willen" had ingevuld. Na bijna zevenendertig jaar, potdomme!
Het begon vanmorgen op het bureau van de Filipijnse rijksdienst voor het wegverkeer waar ze haar nieuwe rijbewijs vandaag moest ophalen. Twee weken geleden was ze daar al geweest om alle benodigde formulieren in te leveren en alle noodzakelijke handelingen (onder andere potje piesen onder toezicht) te verrichten. Haar rijbewijs was ingenomen en ze had een vodje papier gekregen wat als tijdelijk rijbewijs dienst moest doen.
Aangekomen op het bureau vanmorgen kreeg ze een heel verhaal te horen waar ze weinig van snapte maar het kwam er op neer dat het rijbewijs er niet was of nog niet klaar was. Normaal gesproken is Lito er voor de broodnodige vertaling maar die kon de auto nergens kwijt en moest dus noodgedwongen rondjes blijven rijden. Wel kreeg Riet een telefoonnummer waar ze volgende week naar toe moet bellen om te informeren hoe het met het rijbewijs staat. De geldigheid van het vodje is wel verlengd tot februari, maar of dat geruststellend is...
Een ander noodzakelijk nieuw document is een nieuw paspoort, wat ze beslist moet hebben voordat ze naar Nederland reist want haar huidige paspoort is als ze terugkomt in januari geen zes maanden meer geldig en dan krijgt ze hier grote problemen als ze terugkomt. Ze was dat effe vergeten en wilde alles vandaag dus even snel regelen.
Het aanvraagformulier kon online worden ingevuld, dat ging gemakkelijk, maar voor de Ambassade moet er een afspraak gemaakt worden. Het nummer op de Ambassade gaf geen gehoor dus probeerde ze het later nog eens. Ook de tweede keer was er geen gehoor en toen ze voor de derde keer belde wilde de telefoniste alweer dat onbereikbare nummer doorgeven maar toen Riet er snel tussendoor opmerkte dat dat nummer onbereikbaar was zei de ambassade-muts dat ze haar dan wel even zou doorverbinden. En dan vinden ze het gek dat je bloeddruk hier hoog wordt!
Een afspraak werd geregeld voor morgenmiddag dus nu kon ze de volgende hindernis gaan nemen, het kopen van een extra bed voor de gasten die we krijgen begin volgend jaar. Ze had al een bed uitgezocht en dacht dus snel de aanschaf te kunnen regelen maar het juiste mannetje was er even niet. Na een bakkie en nog een kwartier wachten kwam het mannetje eindelijk, maar van dichtbij bleek het bed niet meer dan een paar dunne buizen als bodem te hebben en een matras van twee centimeter dik. Kortom, geen geschikte brits voor een persoon van doorsnee Nederlands formaat. Wordt dus vervolgd.
Over de aardappelen die gedeeltelijk wel en gedeeltelijk niet gaar wilden worden vanavond zullen we het maar niet hebben, maar ik heb toch nog wel even stennis geschopt toen ik zag dat ze op het aanvraagformulier voor haar nieuwe paspoort mijn naam als "Willen" had ingevuld. Na bijna zevenendertig jaar, potdomme!
