Voor vandaag stond een extra voedselhulp ronde op het programma van de ALIG vrouwen en omdat het nu eens op een zaterdag was konden de echtgenoten deze keer ook eens mee om te zien hoe het er aan toe gaat. Uiteraard was ik blij met deze mogelijkheid want ik wilde het nu ook wel eens met eigen ogen zien.

We vertrokken vanmorgen om een uur of negen met vier volgeladen auto’s richting San Pedro waar we door de verkeersdrukte van de zaterdagochtend ruim drie kwartier later aankwamen. Ik was natuurlijk door de foto’s van Riet al een beetje voorbereid op hoe het er uit zou zien maar om het met eigen ogen te zien is toch wel even heel anders hoor!

De opvangplek bleek een soort overdekte basketbalhal te zijn die stampvol zat met mensen. Er leven daar dus nog steeds ruim duizend mensen op die paar vierkante meter, op de grond op stukken karton of kleden, zonder ook maar de geringste privacy. De foto spreekt eigenlijk boekdelen, daar hoef ik niet veel aan toe te voegen.

We bekeken na de voedseluitdeling ook nog even de vlak achter de hal gelegen huizen waar het water nog steeds niet helemaal weg is, al is het door de droogte van de afgelopen twee weken al wel een heel eind gezakt. En droog of niet, de mensen hebben te horen gekregen dat ze 15 november van het basketbalveld moeten vertrekken. Daarna kregen we ook nog even gelegenheid om de kerk aan de overkant van de straat te bezoeken, waar de beschermheilige van het plaatsje ligt.

Ronduit ontroerend was het dat we tijdens onze rondwandeling voortdurend werden aangeklampt door mensen die ons bedankten, ″Thank you for feeding me″, en de spontaniteit van de kinderen die stonden te dringen om op de foto te mogen en gierden van de lach als ze zichzelf op het schermpje van de camera terug zagen. Ik heb dan ook veel foto’s gemaakt die ik zo snel mogelijk op deze site zal plaatsen.

Vijf broden en twee vissen… diep respect voor Riet en de andere vrouwen van ALIG die deze voedselhulp al wekenlang organiseren!