Net als toentertijd in Rusland heb ik weer een teller meelopen met mijn website die bijhoudt hoeveel bezoekers ik iedere dag krijg. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er eigenlijk bar weinig mee doe, eens in de zoveel maanden kijk ik eens of er überhaupt nog wel iemand kijkt want als dat niet zo is kan ik er net zo goed mee nokken, nietwaar.

Vandaag heb ik eens gekeken naar de cijfers van het afgelopen jaar en daaraan is te zien dat ik een regelmatige groep bezoekers heb en dat het bezoek aan mijn site redelijk constant is. Er zijn voorspelbare mindere maanden, de zomermaanden en december, en dat zal enerzijds te maken hebben met vakanties en de feestdagen en anderzijds vanwege het feit dat we die maanden meestal zelf in Nederland zijn. Ruwweg heb ik iedere maand gemiddeld toch wel meer dan vijfhonderd bezoekers en dat komt neer op een gemiddelde van rond de vijftien per dag. En daarmee ben ik op zich niet ontevreden want het betekent toch dat mijn verhaaltjes af en toe gelezen worden.

Wat wel een beetje teleurstellend is ten opzichte van de statistieken van Sakhalin is de verspreiding van de bezoekers. Had ik op de berichten van Sakhalin regelmatig bezoekers uit vreemde oorden verspreid over de hele wereld, mijn huidige website wordt maar in twee landen gelezen en dat zijn Nederland en de Filippijnen. De enige uitzondering is een verdwaald bezoek vanuit België, waarschijnlijk van een vaste bezoeker die daar een paar dagen in een Centerparcs zat. En aangezien ik precies weet wie mijn site hier op de Filippijnen leest kan ik rustig aannemen dat al mijn bezoekers uit Nederland komen en dus vrienden en bekenden zijn.

Jammer, want dat betekent dat er dus vrijwel niemand meer bij toeval op mijn site komt of omdat hij ergens op Google of zo opduikt. Het aantal bezoeken wat via een zoekmachine op mijn site terecht kwam is dan ook bijzonder stabiel. Namelijk nul...