Willem en Riet in Manila

Onze alledaagse belevenissen op de Filippijnen

Rijbewijs, eerste poging

01112011018a


Bijna alle papierwerk voor ons verblijf op de Filippijnen is nu geregeld, behalve één belangrijk ding en dat is een Filippijns rijbewijs. Officieel moet je binnen drie maanden nadat je je werkvisum hebt gekregen een Filippijns rijbewijs aanvragen. Ik dacht nog wat tijd te hebben omdat ik mijn werkvisum pas begin april heb gekregen maar toen ik van de week mijn ACR kaart bekeek zag ik dat die was gedateerd op 22 februari. Als ze van die datum uitgaan dan verlopen die drie maanden volgende week en was het dus tijd voor actie.

Er worden regelmatig trips georganiseerd door ons bedrijf naar een politiebureau in de buurt waar de aanvraag wordt afgehandeld dus heb ik gisteren een mailtje gestuurd om te vragen wanneer de volgende trip zou plaatsvinden. En wat denk je, het bleek de volgende dag te zijn, oftewel vandaag! Ik ging dus snel de lijst met benodigde documenten langs om te zien of ik alles had, fotokopieerde alles minstens in drievoud en meldde me vervolgens aan voor de trip van vandaag.

Vanmorgen om acht uur vertrok ik met nog een paar collega’s in een busje naar het politiebureau in Las Pinas, gelegen aan een van de drukste wegen in Manila, Zapote Road. Daar aangekomen was het al behoorlijk druk en we bereidden ons al voor op een paar uur wachttijd. Meteen na aankomst werden we een kantoortje in gedirigeerd waar de aanvraagformulieren zouden worden ingevuld waarmee we een heel traject van formulieren invullen, potje piesen, drugs test en ogentest zouden gaan doorlopen.

Ik was het eerst aan de beurt en op het moment dat ik ze naar mijn rijbewijs zag kijken wist ik al dat het mis was. Degene die het in ontvangst had genomen liep naar een bureau waaraan een oudere dame zat en aan het hoofdschudden zag ik het al, er klopte weer eens iets niet. Ik kreeg mijn rijbewijs terug met de mededeling dat ze me niet konden helpen want ze konden het niet lezen. Ik moest het op de ambassade eerst laten vertalen.

Ja, en dat was precies het enige wat niet op het lijstje had gestaan. Mijn Engelse collega’s hadden geen enkel probleem want hun rijbewijzen waren precies hetzelfde maar wel in het Engels en werden dus geaccepteerd. Het feit dat mijn Internationale rijbewijs een perfecte vertaling in het Engels bevat van mijn Nederlandse rijbewijs maakte totaal geen indruk. Ik werd doorverwezen naar de Nederlandse ambassade, en aangezien het totaal geen zin heeft om in discussie te gaan liet ik me door onze chauffeur maar terug naar kantoor rijden terwijl de rest de procedure inging.

Volgende week dus maar een vertaling laten maken op de ambassade en dan weer terug in de rij. Op eigen gelegenheid, want die trip van vandaag was de laatste die werd georganiseerd...



Website van Willem en Riet