Collecte
dinsdag 04 februari 2014
Vanmorgen op kantoor kreeg ik een envelop op mijn bureau met een begeleidende brief, en dat betekent hier op de Filippijnen meestal geen goed nieuws. Als je zo’n envelop krijgt weet je namelijk dat er iemand is overleden; dan gaat er altijd een envelop rond waarin je een bijdrage kunt doen voor de begrafenis.
Op zich is dit al bijzonder voor ons Westerlingen, waar dit hoogst ongebruikelijk is, maar nog bijzonderder is dat het niet eens om een Filippijnse collega hoeft te gaan want het kan ook een inzameling zijn voor een familielid van een collega. In dit geval bijvoorbeeld ging het niet om een directe collega maar om de zus van een collega die op relatief jonge leeftijd was overleden.
De reden voor de inzameling zal duidelijk zijn, een begrafenis is hier een kostbare aangelegenheid en betekent voor de gewone Filippijnen vaak een grote aanslag op hun vaak toch al niet riante inkomen. En dat heeft overigens lang niet altijd direct te maken met de kosten van de begrafenis zelf maar met het randgebeuren.
Het is namelijk de gewoonte om vier tot vijf dagen te rouwen, waarbij familie, vrienden en buren dag en nacht komen waken. Het is een soort prestige kwestie om zoveel mogelijk mensen op die wake te krijgen en dus moet er volop drank en eten aanwezig zijn, want zoals met alles op de Filippijnen, als er niks te kanen valt komt er geen hond.
De kosten van een normale begrafenis liggen tussen de zesduizend en tienduizend pesos, dus ruwweg tussen de honderd en honderdzestig Euro, maar dat is voor de meeste Filippino’s al een heel kapitaal. De kosten kunnen echter nog flink oplopen door gebruik te maken van een rouwcentrum voor het opbaren en uiteraard door extravagante uitgaven voor het feesten voor en na de begrafenis.
Niet zelden wordt daarom toevlucht genomen tot een collecte zoals bij ons op kantoor vanmorgen, wat op zich natuurlijk een redelijk lucratieve aangelegenheid is met al die relatief rijke buitenlanders. De armere Filippino's die die mogelijkheid niet hebben nemen niet zelden hun toevlucht tot een andere manier om te proberen wat extra geld te krijgen voor een begrafenis: die gaan gokken...
Op zich is dit al bijzonder voor ons Westerlingen, waar dit hoogst ongebruikelijk is, maar nog bijzonderder is dat het niet eens om een Filippijnse collega hoeft te gaan want het kan ook een inzameling zijn voor een familielid van een collega. In dit geval bijvoorbeeld ging het niet om een directe collega maar om de zus van een collega die op relatief jonge leeftijd was overleden.
De reden voor de inzameling zal duidelijk zijn, een begrafenis is hier een kostbare aangelegenheid en betekent voor de gewone Filippijnen vaak een grote aanslag op hun vaak toch al niet riante inkomen. En dat heeft overigens lang niet altijd direct te maken met de kosten van de begrafenis zelf maar met het randgebeuren.
Het is namelijk de gewoonte om vier tot vijf dagen te rouwen, waarbij familie, vrienden en buren dag en nacht komen waken. Het is een soort prestige kwestie om zoveel mogelijk mensen op die wake te krijgen en dus moet er volop drank en eten aanwezig zijn, want zoals met alles op de Filippijnen, als er niks te kanen valt komt er geen hond.
De kosten van een normale begrafenis liggen tussen de zesduizend en tienduizend pesos, dus ruwweg tussen de honderd en honderdzestig Euro, maar dat is voor de meeste Filippino’s al een heel kapitaal. De kosten kunnen echter nog flink oplopen door gebruik te maken van een rouwcentrum voor het opbaren en uiteraard door extravagante uitgaven voor het feesten voor en na de begrafenis.
Niet zelden wordt daarom toevlucht genomen tot een collecte zoals bij ons op kantoor vanmorgen, wat op zich natuurlijk een redelijk lucratieve aangelegenheid is met al die relatief rijke buitenlanders. De armere Filippino's die die mogelijkheid niet hebben nemen niet zelden hun toevlucht tot een andere manier om te proberen wat extra geld te krijgen voor een begrafenis: die gaan gokken...
