Het was in Kuala Lumpur al geen enkel probleem om uit eten te gaan en dat is hier in Manila al niet anders. Eten zit hier in Zuid-Oost Azië in de cultuur en op de Filipijnen is het zelfs gebruikelijk om vijf keer per dag te eten: ontbijt, lunch en diner met er tussendoor een snack. En wat ze hier onder een snack verstaan beschouwen wij in Nederland gewoon als warm eten. Ik heb het overigens wel over de beter gesitueerden want een groot deel van de bevolking is al blij als ze één maaltijd per dag hebben...

Het Alabang Town Center is gelegen in wat hier doorgaat voor een ”rijke buurt” en het puilt dus letterlijk uit van de restaurants, en er komen er nog steeds bij. Zelfs sinds wij hier zijn komen wonen, nu veertien maanden geleden, zijn er tientallen nieuwe restaurants geopend en ik overdrijf echt niet. En er is ruime keus want er zijn onder andere Japanse, Australische, Koreaanse, Italiaanse, Persische, Spaanse en zelfs Duitse restaurants. Jawel, ook af en toe een Filipijns restaurant maar dat zijn er niet eens zo veel want de Filipijnse keuken is hier in deze regio een van de minste (zeg eigenlijk maar gerust de minste).

Wat wij ons regelmatig afvragen is hoe al die restaurants kunnen bestaan. Riet en ik kijken tegenwoordig bij ieder restaurant waar we langs lopen naar binnen om te zien hoeveel mensen er binnen zitten, en aan de hand daarvan schatten we dan in hoe lang het restaurant het gaat uithouden. Het was voor ons dan ook geen verrassing dat twee weken geleden het Vietnamese restaurant plotseling gesloten was. Een maandje of wat geleden was het Griekse restaurant al gesneuveld, al heb ik gehoord dat dat ging verkassen omdat het helemaal uit de loop zat. Dat laatste klopt overigens wel want het Mexicaanse restaurant wat naast de Griek zat is nu ook dicht.

Het kan niet anders of door de enorme concurrentie gaan er in de toekomst nog wel meer restaurants sneuvelen. Ik bedoel, we hebben in en rond het ATC nu vier Starbucksen, een Bo’s Coffee Corner en een Coffee Bean, wat heeft het dan in vredesnaam voor nut om in een uithoek nog een nieuwe koffietent van een onbekend merk te gaan openen? En ik heb al eens eerder opgemerkt dat Filipino’s de deur plat lopen als een restaurant net open is maar ze verhuizen net zo makkelijk naar het volgende nieuwe restaurant. Dat is goed te merken aan bijvoorbeeld de Chinees P.F. Chang waar je de eerste weken moest reserveren, en als je nu komt is soms de hele bovenverdieping dicht en kun je beneden ruim zitten.

Het enige wat het zonder uitzondering goed doet zijn de franchise restaurants, en dat zijn niet alleen de McDonaldsen en de Burger Kings, maar ook bij ons minder of helemaal niet bekende ketens als Chilly’s, Tony Roma en California Kitchen. En wat ons betreft, als Outback maar open blijft maakt het ons verder niet zo veel uit…