Als je voor Shell in het buitenland werkt en je bent boven de veertig dan is er ieder jaar de verplichte keuring voor de „fitness to work”. Meestal doet de Shell dokter dat niet zelf maar moet je naar een ziekenhuis of kliniek om die keuring te laten verrichten. De Shell dokter geeft je dan een verwijzing mee met een lijstje waarop staat wat er allemaal minimaal onderdeel van die keuring moet uitmaken. Voor mij betekent dat omdat ik al „op leeftijd” begin te raken dat ik naast de lijst van verplichte nummers een stress test moet doen, wat inhoudt dat ze je lichamelijke conditie controleren door je een tijdje af te matten op een loopband.

Ik had een afspraak gemaakt voor vandaag, en hoewel deze keuring voor Riet in principe niet verplicht is besloot ze op eigen initiatief ook mee te gaan en ook met een briefje van de Shell dokter die deze vrijwillige aanmelding een goed idee vond. Het enige verschil tussen Riet’s en mijn briefje was dat bij Riet de stress test vervangen was door een mammogram.

De kliniek waar we de afspraak gemaakt hadden is gevestigd in het Alabang Town Center, dus lekker dicht in de buurt. En warempel, alles ging vlot! Voor mij niet helemaal een verrassing want ik was daar vorig jaar ook al geweest voor mijn keuring, maar Riet was verbaasd want dit verwachtte ze eigenlijk op de Filipijnen niet meer. Een langdurige klus was het overigens wel want we waren er vanmorgen om zeven uur en ik was om twaalf uur pas klaar. Riet was eerder klaar maar mijn stresstest duurde alleen al bijna een uur en ik moest wat langer wachten aangezien mijn afspraak daarvoor pas om elf uur was. Het wachten was trouwens ook geen probleem want dan sturen ze je gewoon naar buiten om ergens te gaan ontbijten.

Het wachten is voor mij alleen nog op de uitslag, maar Riet is nog niet helemaal klaar. Die moet nog een „stool sample” inleveren…